Reflections
Mensen zijn na zo’n mededeling totaal van de kaart. Hun wereld stort in, want als er één ziekte is die angst aanjaagt dan is dat kanker. Na zo’n bericht zijn mensen zich meestal niet bewust dat ze nog steeds een vrije keuze hebben. Uiteraard hebben wij allemaal geen keuze in dat wat zich op ons levenspad bevindt, want we kunnen niet in de toekomst kijken en dan slim ontwijken wat ons niet bevalt. Misschien is kanker te voorkomen door vroeg in je leven te beginnen gezonder te leven en eten. Maar als die ziekte zich aangediend heeft is dat een gepasseerd station en zul je het ermee moeten doen. De keuze die je na zo’n mededeling wél hebt, is hoe je daar vervolgens mee omgaat.
Afbeelding: Lucia – De overwinning van de Ziel over het lijden, waarbij het Kruis voor Liefde staat.
Mijn vriendin Linda kreeg in 1999 de diagnose baarmoederhalskanker. Door de impact van dat bericht had ook zij op dat moment niet het gevoel een keuze te hebben. In onze huidige maatschappij zijn we grootgebracht met de overtuiging dat we voor medisch ingrijpen altijd aangewezen zijn op het ziekenhuis, dus ook Linda ging haast automatisch naar het ziekenhuis in Apeldoorn en liet de onderzoeken stoïcijns over zich heen komen.
Bestraling in Deventer was de behandeling die de specialist uiteindelijk voorstelde. Daarna werd haar de mogelijkheid geboden naar het AMC te gaan voor een second opinion, een tweede mening. Maar er ging iets fout in de communicatie tussen beide ziekenhuizen. De artsen in het AMC waren in de veronderstelling dat de behandeling aan hen werd overgedragen, want het Apeldoornse ziekenhuis had de term ‘second opinion’ nergens genoemd in de begeleidende brief bij de röntgenfoto’s en scans die we zelf meegenomen hadden.
Deze AMC-artsen keken de door ons meegebrachte map met foto’s en scans niet eens in en stelden na slechts enkele minuten inwendig onderzoek een ongebruikelijk zware operatie voor met zes weken ziekenhuisopname, een jaar revalidatie en als mogelijke bijwerkingen een buik die zou aanvoelen als beton, incontinentie en misschien ook de rest van haar leven in een rolstoel te moeten doorbrengen omdat belangrijke zenuwen wellicht doorgesneden zouden moeten worden. Linda en ik, niet op de hoogte van deze communicatiefout, werden hierdoor totaal overrompeld en vroegen om bedenktijd. De artsen keken haar verbaasd aan en zeiden: “Waarom bedenktijd? Hier moet geopereerd worden en wij nemen de behandeling nu over.”
Maar Linda, gesteund door mij, hield vol en we kregen tenslotte15 minuten om dit op ons in te laten werken. Van die tijd maakten we gebruik om naar de balie te gaan en we vertelden dat we onze beslissing binnen een week zouden laten weten voordat we het ziekenhuis verlieten. We waren boos en hadden alle vertrouwen in het reguliere medische circuit verloren, een vertrouwen dat door andere serieuze voorvallen binnen de familie in de jaren ervoor toch al ernstig beschadigd was. Juist door onze boosheid maakten we toen een fout: we wilden niets meer met deze ziekenhuizen te maken hebben en we kozen ervoor om vanaf nu alles alternatief te doen.
Linda overleed twee jaar later, na een heftige periode die ons beide tot op de bodem van onze ziel raakte. Nu zou je kunnen stellen dat we een totaal verkeerde keuze hadden gemaakt en onverantwoord hadden gehandeld. Had maar geluisterd! Zie je wel, hoe dom kun je zijn?Maar zo simpel ligt dat niet. Om dat te illustreren heb ik een vraag voor jou: Wat zou jij doen als je in Linda’s schoenen had gestaan?
Zeker weten?
Dit artikel heeft als thema de Vrije Keuze, een onvervreemdbaar recht van alle mensen, een goddelijk geschenk. Niemand hoort ons die Vrijheid af te nemen, maar als ik om me heen kijk tijdens de Corona-crisis lijkt het erop dat veel mensen hun Vrijheid vrijwillig hebben weggegeven.
Sleutelmomenten
In het leven van ieder mens zijn er vele momenten die bepalend zijn voor alles dat daarna komt. In feite is elk moment belangrijk, maar sommige momenten springen eruit. In Linda’s situatie zijn er enkele sleutelmomenten die ik hier wil benoemen. Dit waargebeurde verhaal is als boek te koop op deze website, link hier.
1e moment: Op het moment dat Linda en ik van de huisarts te horen kregen dat zij vermoedelijk kanker had schoten wij allebei in de angst. We gingen daardoor als het ware in de automatische-piloot-stand en we zetten de stappen die ons in deze maatschappij levenslang zijn voorgeleefd. Eerst ga je naar de huisarts, dan naar het ziekenhuis, daar luister je naar wat de witte jassen je vertellen en vervolgens volgens handel je daarnaar.Dit was een belangrijk moment, maar… je zou je ook af kunnen vragen of we op dat moment eigenlijk wel een keuze hadden in hoe we reageerden. Want hoe hadden we anders kunnen reageren dan we deden? Te beginnen met dat we in de angst schoten. Schiet niet iedereen op zo’n moment in de angst? En vindt niet iedereen in deze westers moderne maatschappij het volkomen normaal om daarna dezelfde stappen te zetten die wij dat moment deden? Het kwam niet eens bij ons op om anders te handelen.
Let wel… ik suggereer niet dat een andere handelswijze beter zou zijn geweest. Daar gaat dit artikel niet over. Maar in feite namen we op dat moment helemáál geen beslissing. We waren als verlamd en we volgden gewoon bewuste en onbewuste instructies die iedereen zou volgen, op misschien een enkeling na. Dat is wie wij op dat moment waren, als zielen ergens in onze evolutie en als mens grootgebracht in deze maatschappij.
2e moment: Toen de artsen in het AMC Linda vertelden dat zij de behandeling hadden overgenomen en wat de mogelijke gevolgen van de operatie zouden zijn, was dat een dusdanige schok dat we uit onze lethargie ontwaakten. We realiseerden ons plotseling dat hier iets niet goed ging en we werden ons bewust dat we een keuze hadden, ook al werd die ons niet van harte gegund. We namen de regie over en verlieten het ziekenhuis.
3e moment: Korte tijd na dat moment, nog op weg naar huis schoten we door, want we werden boos en uit boosheid weigerden we ook nog maar iets met ziekenhuizen te maken te willen hebben. Wij gingen onze eigen weg. Waren we op dat moment meer in balans geweest, dan zouden we in Apeldoorn allereerst aangedrongen hebben over verder overleg.
Of Linda daarmee de kanker zou hebben overleefd is niet te voorspellen. De voorgestelde operatie was erg ingrijpend en het verdere traject sloot ook chemo niet uit.
Maar laat ik een paar woorden toevoegen: Niemand gaat voor z’n tijd.Ik ben me bewust dat er een grote paradox zit in die woorden, want dat zou betekenen dat ook als iemand door een moord zou komen te overlijden, dit toch op de een of andere manier ‘voorbestemd’ is. Maar wellicht ligt het in de lijn der verwachting dat in een leven op Aarde met deze zielen, onder die omstandigheden op dat moment zoiets kan gebeuren. De ware achtergronden van zo’n traumatische gebeurtenis zijn voor mensen normaal gesproken niet te vatten omdat wij geen inzage hebben in de zielsaspecten die meespelen, en dat is maar goed ook.
In Linda’s geval probeerden specialisten haar Vrije Keuze af te nemen door te bepalen wat zij volgens hen moest doen. Ze gingen voorbij aan het feit dat alleen Linda verantwoordelijkheid had voor haar eigen leven.
Misschien was alles anders gelopen als… Dat is een onzinnige gedachte. Zó is het gegaan en noch Linda noch ik hebben ooit spijt van onze beslissingen gehad. Daaraan toegevoegd durf ik te stellen dat het hele Akaija-concept dan ook niet naar buiten was gekomen en dat ik het boek Kiezen voor Vrije Keuze nooit geschreven zou hebben.
Toen dat boek, dat begint met dit voorval, in 2009 uitgegeven werd had ik niet verwacht dat Vrijheid van Keuze 11 jaar later zo’n belangrijke rol zou gaan spelen in ieders leven. Twee jaar geleden, 2020, werd Covid19 uitgeroepen tot een wereldbedreigende pandemie die honderden miljoenen mensen het leven zou gaan kosten en waartegen alleen een overhaast ontwikkeld vaccin bescherming zou bieden, terwijl reeds lang bestaande goedkope en bewezen effectieve medicaties (o.a. Ivermectine, Quercitine, Hydroxychloroquine ) van de markt gehaald of zelfs verboden werden. Nog terwijl ik dit schrijf wordt gesteld dat iedere wereldburger dit vaccin moet krijgen en dat hierbij geen sprake kan zijn van vrijwilligheid.
Vele mensen geloven dit en hebben zich laten injecteren. Anderen eisen keuzevrijheid en verwijzen naar de Code van Neurenberg die stelt dat er geen inbreuk gemaakt mag worden op de integriteit van ons lichaam. Ook de Nederlandse regering probeert mensen te dwingen tot het nemen van deze injecties op straffe van uitsluiting aan het openbare leven.Moment van schrijven: begin februari 2022.
Vrijheid van Keuze is in het geding.
Wat heeft jou hiertoe doen besluiten?
Het is nu begin 2022 en de afgelopen maanden merken we dat mensen steeds onverdraagzamer met elkaar omgaan als het gaat om wel- of niet-gevaccineerd zijn. Nederland was een vrij land waar alles gezegd kon worden. Binnen twee jaar is dat veranderd, want je nu kritisch uitlaten over de pandemie of nu ook nog je positief uitlaten over Rusland, of het regeringsbeleid ter discussie stellen… het wordt niet meer gewaardeerd. Bovendien censureren Social Media zulk soort geluiden. De publieke media herhalen keer op keer: “Je doet het voor een ander! Bescherm je kinderen. Als je het niet doet ben je asociaal en egoïstisch.” Wonen we in China?
Een grote groep mensen is het daarmee eens en vindt het zelfs gerechtvaardigd om mensen die de injectie weigeren desnoods in quarantainekampen op te sluiten. Oostenrijk heeft verplichting ingevoerd op straffe van torenhoge boetes en lange gevangenisstraffen. Ik kreeg een keer een reactie op iets dat ik gepost had aangaande keuzevrijheid. Ik weet de woorden niet exact, maar het kwam hierop neer: “Jouw vrijheid is mijn onvrijheid.” Ik had veel voorzien, maar niet dat zoveel mensen zo makkelijk overtuigd zouden worden door de eenzijdige belichting vanuit de conventionele media. Dus die opmerking ‘Jouw vrijheid is mijn onvrijheid’ zette me aan het denken… Ben ik echt een egoïst als ik weiger me te laten injecteren met iets waarvan ik geen flauw idee heb wat het is?
Keuzevrijheid is niet hetzelfde is als alles maar doen wat je wilt, zonder met ook maar iemand rekening te houden. Dat is weliswaar ook een manier om je vrijheid uit te oefenen, maar als het uitoefenen van jouw vrijheid ten koste gaat van een ander is er geen sprake van Liefde en hoor je Vrijheid niet te schrijven met een hoofdletter V.
Voordat je een keuze maakt is het verstandig je zo goed mogelijk te beraadslagen over de consequenties. Nu gaat het om deze vragen: Heeft het zin om je te laten inenten tegen Corona? En: Wat zijn de gevolgen voor jou en voor anderen als je je juist wel of juist niet laat inenten?
Eerstens zou je kunnen aanvoeren dat als deze inentingen doen wat er beloofd wordt dan ben je daarmee beschermd tegen mensen die ze niet nemen. Maar intussen is al maanden bekend dat gevaccineerden net zo makkelijk Corona krijgen en anderen kunnen besmetten. Dus wie brengt dan wie in gevaar?
Los daarvan… Probeer deze vraag voor jezelf eens te beantwoorden: Waarop is jouw keuze gebaseerd? Welke informatie heeft jou doen besluiten om je juist wel of juist niet te laten injecteren?
Bijna iedereen kijkt dagelijks urenlang televisie en leest de grote dagbladen, dus dat zijn de belangrijkste informatiebronnen. Daarnaast worden de social media geraadpleegd, voor wat ze dan ook waard zijn. Veel mensen nemen de moeite zelf op zoek te gaan naar boeken en artikelen over dit onderwerp. Alle mensen spreken met elkaar en onder hen zijn er die in de gezondheidszorg werken. Zij zien met eigen ogen wat er gebeurt. Er zijn mensen die zelf ervaren hebben wat het is om Covid te krijgen en hoe ziek je daarvan kunt worden. Ook zijn er mensen die de bijwerkingen van de vaccins hebben ervaren en hoe ziek je daarvan kunt worden.
Hoe betrouwbaar zijn al deze ‘bronnen’ van informatie?
Hoe weet je of een uitspraak, een artikel, een uitzending of een mens Waarheid vertelt?
Vertelt een nationale TV-zender de Waarheid omdat bijna iedereen ernaar kijkt?
Vertelt een arts de Waarheid omdat hij ervoor gestudeerd heeft?Vertelt een volksvertegenwoordiger de Waarheid omdat hij het volk vertegenwoordigt?
Vertelt een TV-personality de Waarheid omdat hij bekend is?
Vertel jij de Waarheid omdat je zelf hebt ervaren hoe ziek je ergens van kunt worden?
Laten we, op zoek naar Waarheid met een hoofdletter ‘W’, naar religies kijken. Sommige religieuze stromingen hebben miljarden aanhangers. Zij zijn ervan overtuigd dat hun geloof het ware Geloof is. Maar binnen elke religie is daar verdeeldheid over en zie je substromingen. Hoe kan iemand die levenslang binnen één religie geleefd heeft stellen dat alleen zijn of haar religie de juiste is? Maar laat ik het perspectief nog groter maken: Stel je voor dat je geboren werd op een andere planeet, laten we zeggen op de planeet Serabe in het sterrenstelsel Sirius-B… Welke religie zou dán de jouwe zijn? Of… zouden ze daar helemaal geen religie hebben?
Zo bezien is het zinvol meermaals op Aarde te incarneren, omdat je in de loop van jouw incarnaties vele religies van binnenuit zult ervaren. Misschien leer je daardoor dat elke religie in essentie een stukje van Waarheid weerspiegelt. Misschien zijn we ooit ook al op andere planeten geweest en wie weet… zal onze ziel ergens in de toekomst het universum nog verder gaan verkennen, gebruik makend van een lichaam dat op die planeet verwekt wordt. Maar alleen al hier op Aarde valt nog zo veel te leren.
Als ik in hun schoenen had gestaan…
Ik heb vaak horen zeggen: “Als ik in hun schoenen had gestaan, zou ik dat nooit gedaan hebben.” Ze zouden dus nooit dezelfde keuze(s) maken als die ander…
Wat betekent het in iemands schoenen te staan en dan iets doen waar andere mensen later van zeggen: “Dat zou ik nooit gedaan hebben!”?
Afbeelding: Jeugdfoto van Wim, overduidelijk in Nederland genomen :-).
Dat is niet hetzelfde als de schoenen van die persoon aantrekken en ermee proberen te lopen. Vermoedelijk passen ze niet eens. Het betekent dat je in de huid van die ander moet kruipen om zijn of haar perspectief in te kunnen nemen en begrijpen. Als je dat goed wilt doen zou je als ziel geboren moeten worden in hetzelfde lichaam als die ander, dus met dezelfde genen die maken dat de één een mooie vrouw wordt en de ander een lelijke man, of omgekeerd natuurlijk. Sommige mensen hebben aangeboren afwijkingen, dus daar zul je mee moeten leven. Je wordt in hetzelfde land geboren, of dat nu een totalitaire staat is of een rijk land zonder armoede. Je krijgt dezelfde ouders toegewezen, die misschien in een ghetto wonen waar geweld de gangbare methode is om geschillen op te lossen. Dan zal dat jouw voorbeeld zijn hoe je ruzies beslecht. Misschien word je als kind misbruikt en zul je levenslang bang voor mannen zijn. Misschien houden je ouders enorm veel van je ondanks dat jij alleen maar moeilijkheden opzoekt omdat deze schoenen jou totaal niet bevallen.
Al die factoren spelen een rol bij de keuze die je nu gaat maken. Dat zijn de schoenen waarin je plaatsneemt, een heel leven lang tot aan het moment waarop jij zei: “Dat zou ik nooit gedaan hebben als ik in die schoenen had gestaan.”
Als jij, de ziel die je bent, al heel veel incarnaties achter je hebt ben je vermoedelijk beter in staat om je los te maken van het keurslijf waarin je geboren en grootgebracht werd. Dat is wat met ‘bewustzijn’ bedoeld wordt. Als je een ‘bewustere ziel’ bent, zul je je vermoedelijk sneller bewust worden van al die factoren die jou proberen te bepalen. Als je die invloeden herkent omdat je er als ziel in vorige incarnaties al vaker mee te maken gehad hebt, kun je je er wellicht van bevrijden, zodat je niet door de omstandigheden gedirigeerd wordt. Dan neem jij zelf de regie over en kies je er bewust voor ergens wel of niet in mee te gaan. Jongere zielen met minder ervaringen zijn er zich vermoedelijk niet eens van bewust dat hun keuzes meestal bepaald worden door bovengenoemde factoren.
Dan nogmaals dezelfde vraag: Wat zou jij gedaan hebben als je in Linda’s schoenen had gestaan?
School in Liefde
Ook jij was gek genoeg ☺️ om hier geboren te willen worden. Daar was lef voor nodig.
Een bewustere ziel zal zich herinneren dat er tijden waren waarin zij als een berg opzag tegen hetzelfde probleem waar zij anderen nu mee ziet worstelen. Ze zou dan een leraar kunnen worden. Goede leraren kauwen hun pupillen niet voor welke keuze ze ‘moeten’ maken om een specifiek probleem op te lossen. Goede leraren begeleiden hun pupillen juist in het proces om het probleem te doorgronden en hen dan zelf de oplossing te laten ontdekken. Dat is natuurlijk veel meer werk voor een leraar dan de oplossing op een papiertje te geven.
Onze gidsen zijn onze leraren en zij begeleiden ons op die manier… met eindeloos geduld. Ze geven ons wellicht waarschuwende signalen als we door onze keuzes in de problemen dreigen te raken, maar ze bewaken ook onze Vrijheid van Keuze. Eventuele fouten maken we zelf. Maar zelfs als we hele grote fouten maken blijven ze ons helpen, wetende dat er ooit een moment komt dat we de stof hebben begrepen. Dan praat je over Liefde.
Waar ik, dit schrijvende, in m’n eigen leven nu aan moet denken is dat ik vroeger op de lagere school veel gepest werd. Ik vraag me weleens af of ik dat had kunnen voorkomen als ik een van de grootste pestkoppen in het begin een dreun had verkocht. Nou zou dat misschien niet de ideale oplossing zijn geweest, maar waarschijnlijk had ik dan wel meer respect afgedwongen en zou ik daarna minder gepest zijn. En dus zou ik meer plezier gehad hebben op school.
Aan de andere kant… Misschien had ik er dan ‘bij gehoord’ en was ik binnen ‘de groep’ opgenomen geweest. Maar dan zou ik me waarschijnlijk ook meer hebben laten leiden door wat die groep juist had gevonden om te doen, om te voorkomen dat ik alsnog buiten die groep zou vallen. Ik zou dan later in de maatschappij misschien ook gehoorzamer geweest zijn dan dat ik nu ben… ?.
Dus wie weet is mijn eigenwijsheid van nu alleen maar te verklaren doordat ik vroeger niet genoeg lef had om voor mezelf op te komen op een moment dat het gerechtvaardigd was.
De huidige keuzecrisis…
Als we de werking van de Akaija aan mensen uitleg vertellen we vaak dat de Akaija hen de veiligheid biedt om keuzes te durven maken. We leggen dan meestal ook uit dat het er niet zozeer om gaat om de ideale keuze te maken, maar dat het erom gaat een bewuste keuze te maken. Dus dat het jouw keuze is en niet de keuze van een ander, of een keuze gemaakt vanuit emotie, of vanuit gehoorzaamheid, etc. Of die keuze later anders uitpakt dan je verwacht is dan niet belangrijk, want je hebt een bewuste keuze gemaakt… je hoeft jezelf dan niet te verwijten dat het anders uitpakte dan je hoopte. Je kon niet beter op dat moment. Om een bewuste keuze te kunnen maken zul je je om te beginnen bewust moeten worden waardoor je beïnvloedt wordt.
In deze tijd gaat het om de vraag: Waarom laat je je wel of niet injecteren, of boosteren?
Wie erg bang is zoekt veiligheid, liefst zo snel mogelijk. Dat is ons vluchtinstinct.Als je erg bang bent voor Corona en iemand biedt je een oplossing om je daartegen te beschermen, dan ben je daar ontvankelijker voor dan als je die angst niet hebt.
Dat veruit de meeste mensen heel erg bang waren in de eerste maanden van de Coronacrisis merkten wij doordat mensen met een boog om ons heen liepen in het bos. Wij kijken geen TV, dus we waren hoogst verbaasd. Wat we ook merkten was dat er op straat bijna geen auto’s meer reden. Wij konden zelfs in spitstijd in een mum van tijd de hele stad door. Nog gekker was wat we op weg naar een afspraak in Midden-Duitsland meemaakten. Zodra we de grens bij Arnhem over waren en in de richting van Oberhausen reden, 70 kilometer verderop, was het alsof we in een enge film over het einde van de wereld beland waren. De autobaan voor ons was uitgestorven. Over 70 kilometer zagen we hooguit 10 voertuigen. Dat gaf ver van huis in Duitsland een heel ‘unheimisch’ gevoel.
Wie niet de moeite neemt zelf informatie op te zoeken is kwetsbaar voor misinformatie of fake nieuws.
Wie van nature gehoorzaam is zal eerder doen wat er opgedragen wordt.
Wie een ernstige griep heeft meegemaakt zal eerder geneigd zijn een griepvaccin te accepteren.
Aan de andere kant is het ook zo dat wie zelf de bijwerkingen van om het even welk medicijn van dichtbij heeft meegemaakt eerder geneigd zal zijn om de waarheid over dat medicament boven tafel te krijgen alvorens het nog eens te nemen. Zo’n persoon zal ook niet snel ’ja’ zeggen tegen inderhaast geproduceerde volledig nieuwe medische messenger- of mRNA-vloeistoffen die het DNA beïnvloeden. Deze vloeistoffen werden door verschillende fabrieken vrijwel gelijktijdig ontdekt, geproduceerd en gedistribueerd, terwijl er normaal gesproken voor het ontwikkelen van een nieuw medicijn zo’n 10 jaar staat. Tenslotte moet er ook gekeken worden naar de lange-termijn-effectiviteit en naar de veiligheid. Die onderzoeken zijn overgeslagen. Maar toch worden deze vloeistoffen soms zelfs met dwangmaatregelen opgedrongen aan alle mensen van de wereld. Dat is meer dan genoeg reden om uiterst voorzichtig of zelfs terughoudend te zijn.
Keuzes kunnen veranderen, zeker als de eerste keuze niet oplevert wat verwacht werd. Helaas kan het in dit geval zo zijn dat ofwel Covid als ziekte ofwel de Covid-injectie blijvende schade aangericht heeft. Hadden deze mensen tijdig meer moeite gedaan zich van twee kanten te informeren, dan zou die schade misschien te voorkomen zijn geweest. Enkele vriendinnen van ons hebben er bewust voor gekozen zich te laten injecteren omdat ze anders hun geliefde vrienden en familie niet meer mochten bezoeken. Zij namen eventuele bijwerkingen voor lief. Bewonderenswaardig.
Wat mij opvalt is dat als mensen eenmaal een bepaalde bron van informatie zijn gaan vertrouwen, ze niet gauw geneigd zijn die bron later nog in twijfel te trekken, zelfs niet als het bewijs van onbetrouwbaarheid hen van alle kanten aangereikt wordt. Wie zich heeft laten misleiden kan dat blijkbaar ontzettend moeilijk onder ogen zien. Om hen daaruit te krijgen is er soms niet minder dan een hele harde schok nodig.
Daar kan ik uit eigen ervaring over meepraten, want Linda en ik vertrouwden tijdens onze alternatieve zoektocht ook een charlatan die ons vreselijk heeft misleid. We verloren door haar zelfs een half jaar lang het contact met mijn ouders. Een van de redenen dat we haar waren gaan vertrouwen was dat heel veel mensen die wij kenden al jaren naar haar toegingen. Zij hadden goede ervaringen met deze vrouw, die volgens zeggen een reeds lang overleden geliefde arts uit Colombia channelde. Toch kregen we steeds meer aanwijzingen dat haar (of zijn als de astrale arts werkelijk door haar heen sprak) handelingen en uitspraken niet klopten. We kregen uiteindelijk de indruk dat zij en de vertaalster geen flauw idee hadden hoe ziek Linda werkelijk was. Dus schreven we hen een brief om dat beeld te corrigeren, hetgeen bij een goed medium onzinnig is. Direct daarop kregen we een telefoontje dat Linda niet meer hoefde te komen, want met alle bloed dat haar in het ziekenhuis was toegediend kon de astrale arts Linda niet meer bereiken. Het was haar eigen schuld en ze moest zich nu voorbereiden op haar overgang, terwijl zij (of hij) twee dagen ervoor nog stellig had gezegd hoe goed het met Linda ging.
Dat bericht kwam keihard aan. En juist die klap zorgde er voor dat wij allebei ‘wakker’ werden. Die schok werd notabene door deze charlatan zelf toegediend. Andere mensen hadden ons niet kunnen overtuigen en alle aanwijzingen hadden we wel gezien, maar genegeerd. Alleen deze schok kon ons de ogen openen. Daarna hadden we het gevoel alsof we in een sekte hadden gezeten en plotseling beseften waaraan we onszelf hadden overgeleverd. We hadden het zelf gedaan!
Linda had gedurende gedurende haar ziekte tijdens visualisaties contact gekregen met Amá, een astrale vriendin, die ze kon ‘zien’ en met wie ze kon praten. Dat contact was van onschatbare waarde in die uiterst zware tijd waarin elk Licht leek te zijn uitgedoofd. Na dit gebeuren vroeg Linda aan Amá: “Waarom heb je ons niet gewaarschuwd?”Amá’s antwoord was even simpel als to-the-point: “Je zou me niet hebben geloofd en dan zou je me hebben weggeduwd en was ons contact verbroken.”
Om dezelfde reden zijn wij steeds terughoudender om met mensen in onze nabijheid te spreken over onderwerpen als deze. Er zijn al heel veel vriendschappen en zelfs huwelijken kapot gegaan in deze tijd en dat is het niet waard.
Ik bedoel nu niet te zeggen dat we ineens weer alle vertrouwen hadden in het ziekenhuis, of dat we nu ook de andere alternatieve therapeuten die we bezochten afzworen. We werden alleen wel heel voorzichtig ons vertrouwen aan anderen te geven. Ondanks deze ervaring hebben we hele deskundige en liefdevolle mensen leren kennen in zowel alternatieve als reguliere kringen. Wat hen verbond is, dat zij een luisterend oor hadden, ons serieus namen en met ons meedachten. Ze respecteerden onze keuze en veroordeelden ons niet, ondanks dat ze wellicht een andere mening hadden. Ze deden hun werk vanuit hun Hart, met Liefde.
Aangaande de corona-injecties…. Onze keuze hebben we al tien jaar geleden gemaakt toen ik een brief schreef met als titel ‘Brief aan alle Regeringen’. Die brief werd als artikel in het januari-nummer van 2012 van het tijdschrift Spiegelbeeld gepubliceerd. Daarin schreef ik o.a.:
“U verlangt nu van ons dat onze dochters worden in ingespoten. U zegt dat het is om hen te beschermen tegen kanker. Uw wetenschappers vertellen dat dit voor hun gezondheid is, maar andere wetenschappers vertellen dat het vergif is. Wie moeten wij geloven? Wetenschap moet toch eerlijk zijn?
Als de wetenschap, die door u altijd aangehaald wordt om uw plannen kracht bij te zetten, twee tegenstrijdige standpunten verkondigt, dan moet één van beide een leugen zijn. Dat is wetenschappelijke logica. Worden wij nu voorgelogen?
En als er straks een griep uitbreekt, zoals elk jaar het geval is, gaat u ons dan allemáál verplicht dit gif inspuiten? Dan worden we toch juist ziek? (…)
U voorziet al onze documenten van verborgen zenders en u verplicht ons die altijd bij ons te hebben. Er zijn al mensen die deze zenders onder de huid dragen, net als koeien, varkens en huisdieren. Verliezen wij straks ook onze namen, onze identiteit en worden we nummers in uw computers?”
De gehele Brief aan de Regering is op deze site, zie link.
Ik voorzag wat er nu gebeurt al jaren geleden. Zoiets deed ik ook tijdens een incarnatie in het oude Atlantis, zo werd mij verteld door twee verschillende mediums. Een van hen hadden we enkele jaren geleden om hulp gevraagd bij een oud gezondheidsprobleem van mij: een wekelijks terugkerende loopneus-dag met eindeloos niezen en vaak knallende koppijn. Aan het eind van zo’n dag wat ik totaal knock-out. Zij vertelde dat de oorsprong daarvan in dat Atlantische leven lag.
Atlantis
Op basis van deze informatie en diverse regressiesessies om dit probleem – een oeroud verdriet – beter te bestuderen en op te lossen ontstond er een beeld van de vermoedelijke oorzaak, die alles met een toenmalige problematische keuze van mij te maken had…
Wat we hierover ontdekt hebben heeft meerdere raakvlakken met de huidige crisis, maar mogelijk is niet alles dat ik schrijf helemaal Waarheid omdat het deels van horen zeggen is en deels vanuit regressie-herinneringen. Maar het resultaat mag er zijn, want mijn klachten verdwenen plotseling na meer dan 30 jaar bijna geen week overgeslagen te hebben. Als ze maanden later toch weer begonnen, dan verdwenen die klachten wederom spoorloos na aanvullende informatie gekoppeld aan speciale homeopathische middelen. Dan moet er een kern van Waarheid in zitten.
Iedere ziel zal in haar levenscyclus ooit een vooraanstaande positie gehad hebben, bijvoorbeeld als een beroemdheid, misschien wel als een koning. In zo’n rol kun je unieke ervaringen opdoen, maar er zit een addertje onder het gras. Want veel mensen kijken naar je, houden van je of veroordelen je om wat je doet. Jouw daden hebben invloed op al die mensen. Je verantwoordelijkheden zijn groter en de gevolgen van de keuzes die maakt reiken verder dan alleen jouw eigen leven. Het weer in balans brengen van wat je eventueel uit balans bracht, kan levens lang duren.
Ik was in die incarnatie tijdens de laatste jaren van Atlantis verantwoordelijk voor één van de enorme klimaattorens van Atlantis, die invloed hadden op zowel het weer als ook op het welbevinden van mensen. Het was een functie met veel verantwoordelijkheid en ook aanzien. Ik gebruikte een grote robijn op m’n derde oog om het intuïtief afstemmen van ‘mijn’ toren zo goed mogelijk te doen. Met die bijzondere steen was ik in staat om meer te ‘zien’ dan andere mensen. Kennelijk ging dat ook mijn gedrag beïnvloeden, want ik stond me voor op deze functie en was waarschijnlijk vrij arrogant, letterlijk en figuurlijk neerkijkend vanuit een van die grote ivoorkleurige torens. Daar beneden woonden ‘die krabbers’ die maar niet zagen wat ik zo duidelijk kon zien dat ze moesten doen om hun problemen op te lossen. Het kwam niet bij me op om me tussen de mensen te begeven en ze te midden van henzelf te helpen. Misschien komt dat gezegde daar wel vandaan: in een ivoren toren zitten. Daardoor realiseerde ik me niet dat ‘de mensen’ niet de beschikking hadden over wat ik had: een positie met veel connecties voor informatie, een speciale steen, veilig afgeschermd voor dagelijkse problemen, en wie weet wat verder nog. Maar ondanks die arrogantie denk ik dat het welzijn van Atlantis me wel degelijk aan mijn hart ging. Ik hoop het in elk geval wel.
Tijdens mijn werk raakte ik op de hoogte van een diepgeworteld verraad binnen mijn beroepsgroep en ook binnen de regering. Dat meldde ik en daardoor werd ik feitelijk een klokkenluider. Kennelijk meldde ik dat aan de verkeerde mensen, want ik werd daarna verschrikkelijk vernederd en uitgelachen en de grote robijn werd me afgenomen. Ik werd zó vernederd dat ik er daarna liefst een einde aan wilde maken, maar Marianne, in haar functie als witvrouw van een elf-achtig ras die Fayanen genoemd werden, spoorde mensen zoals ik op – velen ondergingen hetzelfde lot – en zij wist me ervan te weerhouden mezelf van kant te maken, zoals zovelen anderen hadden gedaan. Helaas kon ze me er niet meer toe bewegen mijn krachten alsnog in te zetten voor het welzijn van Atlantis, want ik was boos en wilde niets meer met mijn werk en zelfs niet met mijn gave te maken hebben.
Doordat de Aarde tegelijkertijd ook te maken had met een periode van ongewone kosmische krachten die o.a. aardbevingen veroorzaakten en het klimaat beïnvloedden verging Atlantis korte tijd later. Marianne en ik kwamen daarbij om, samen met miljoenen andere mensen. Dat is een traumatische gebeurtenis die tot op de dag van vandaag z’n sporen heeft nagelaten in het collectieve onderbewustzijn van de mensheid. Mijn handelen of juist mijn niet-handelen van destijds veroorzaakte een diep verdriet in mijzelf dat zich uitte in de steeds terugkerende dagen met heftige hooikoorts-achtige verschijnselen, vooral rond mijn neus, maar ook rond m’n derde oog.
Toen dit zielsverdriet eindelijk aan het daglicht gebracht werd en ik mijn rol onder ogen kon en durfde te zien, kon er veel geheeld worden. Ik heb nu nog maar heel zelden last van deze klachten. Tijdens dit bewustwordings- en helingsproces zijn me enkele dingen bewust geworden die ik met jullie wil delen. Dat heeft tevens te maken met de actuele processen die nu de wereld beheersen.
Voor het volk was ik mede-verantwoordelijk voor het welzijn van de mensen, iemand op wie gerekend mocht worden hen in tijden van nood te helpen. Maar ik werd vernederd en daardoor voelde ik me geminacht, werd ik boos, verdrietig en ik koos ervoor me af te zonderen. Dat was geen bewuste keuze, maar een onbewust handelen dat voortkwam uit emoties. Ik had, misschien zonder het te willen of te beseffen, zelf meegewerkt aan dat verraad. Voor de mensen in het algemeen hoorde ik bij die elite, was één van hen. Waar ik precies stond weet ik niet, maar kennelijk speelde ik het spel niet langer mee en werd daarom tactisch uitgeschakeld. Ik voelde me een slachtoffer en daardoor deed ik niet wat in mijn vermogen lag het tij te helpen keren.
Kijkend naar de wereld van dit moment zie ik een vergelijkbaar diepgeworteld verraad, wederom veroorzaakt door een elitaire groep mensen die de hele mensheid in een bepaalde richting probeert te duwen, ongeacht de gevolgen. Veel mensen in verantwoordelijke functies van regeringen en grote mediabedrijven hebben hun ziel aan deze groep verkocht en voeren een bepaalde agenda uit die hen opgedragen wordt. Mensen van alle westerse, voorheen min of meer democratische landen waren gewend de publieke media te vertrouwen, denkende dat de benaming ‘publieke media’ of ‘nationale omroep’ neutraliteit garandeert. De mensen beseffen niet dat die media in handen zijn gekomen van diezelfde kleine groep onzichtbare en uiterst machtige mensen. Deze mensen bezitten niet alleen bijna alle publieke media in alle landen, maar ze zijn tevens eigenaar van alle grote farmaceutische bedrijven, olie-industrieën, wapen-industrieën, globale voedsel-distributie-ketens, grote winkelketens, en ook van de banken en dus beïnvloeden ze de geldstromen. Zij hebben daardoor meer invloed op de regeringen van alle landen dan de mensen uit die landen. Geen pandemie en geen oorlog is toevallig, maar wordt georkestreerd. Maar zo wordt het niet naar buiten gebracht. Dát is het soort verraad waarover ik nu over spreek.
Opmerking: Over het hier genoemde ‘verraad’ zijn reeds talloze boeken verschenen. Een hele heldere en zeer zorgvuldige samenvatting van hoe alle deze industrieën centraal aangestuurd worden is gemaakt door de Nederlander Tim Gielen, wiens video je beter zelf kunt opzoeken, want door censuur verdwijnt deze vaak. Zoek met b.v. deze zoekmachine brave.com, want ook Google en Youtube zijn eigendom van dezelfde groep en ook DuckDuckGo blijkt recentelijk aangaande Rusland/Ukraine censuur toe te passen en dus neutrale meningsvorming te willen bepalen. Zoektermen zijn ‘video’, ‘Tim Gielen’ en ‘Monopoly’. Mocht je hem niet kunnen vinden, stuur ons dan een e-mail en we sturen je de video zelf toe (atelier@akaija.com).
Tijdens het schrijven van dit artikel vond ook de inval in de Oekraïne plaats, ook geheel volgens de verwachting. Alleen al het feit dat dit binnen slechts twee jaar na het begin van de Coronacrisis gebeurt doet vermoeden dat een en ander met elkaar samenhangt. De wereld bevindt zich nu op een kritisch moment in de evolutie en het lijkt een kwestie van erop of eronder.
Niemand kan zich hieraan onttrekken en niemand weet met zekerheid hoe zich dit verder gaat ontwikkelen. En dus we krijgen keuzes voorgeschoteld. Hoe ga je hiermee om? Waar ga je in mee? Ben je voor of tegen vaccinaties? Kies je partij voor Rusland of voor Amerika? Ga je mee in wat de meeste mensen om je heen zeggen? Durf je op je eigen innerlijke kompas te vertrouwen? Durf je de verantwoordelijkheid van jouw keuzes aan? Kies je bewust voor pas op de plaats tot het moment van handelen voor jou aangebroken is? Of kies je maar liever helemaal niet en laat je je meedrijven op de stroom? Maar er zijn vast nog veel andere opties waar ik niet aan denk.
Hoe dan ook…. je gezondheid en je vrijheid en je leven staan op het spel. De omstandigheden overkomen je, maar hoe je daarmee omgaat is jouw keuze.
Galactisch Centrum en de Zon
In onze vorige nieuwsbrief, bijna een jaar geleden, vertelde ik over onze ontdekkingen met de Akaija. We zijn de hele wereld over geweest omdat de Akaija aantoonbaar verbonden is met de zogenaamde Gekantelde Evenaar van de Oudheid. Zo zijn we op het spoor gekomen van het onderzoek van sterrenkundige en onafhankelijk wetenschapper, Ben Davidson, die de Zon en haar invloed op Aarde bestudeert. Die invloed bestaat niet enkel uit licht en warmte, maar ook uit electromagnetische invloeden. Het zijn deze invloeden die voorafgaan aan aardbevingen en klimaatveranderingen. Als je dat mechanisme begrijpt zijn zelfs aardbevingen te voorspellen en dat is zijn bedoeling.
Behalve invloed op het weer, klimaat en op aardbevingen heeft de Zon ook invloed op het menselijk gedrag. Het is ons tijdens autoritten vaak opgevallen dat wanneer we veel snel-geïrriteerde weggebruikers met een kort lontje tegenkomen, dit vaak samenvalt met b.v. zonnevlammen. Je hebt vast weleens over ‘de fotonengordel’ gehoord of gelezen, meestal in spirituele artikelen. “We gaan nu door de fotonengordel,” lees je dan, waarmee verwezen wordt naar de best heftige dingen die in de wereld gebeuren. Dit zou met een bewustzijnssprong te maken hebben, met de overgang van de 3e naar de 4e of zelfs 5e Dimensie. Ter voorbereiding wordt aanbevolen ons met de natuur te verbinden, te mediteren, geen of minder vlees eten, etc., want ‘anders kun je niet mee’.
Nu kan ik daar niet zoveel mee, huiverig als ik ben voor doorgaves van mediums waarvan ik geen idee heb waar ze precies staan. Dus ik negeer die teksten meestal. Ik heb mezelf vroeger te vaak laten misleiden door groeperingen die zich daarmee bezighielden. Er wordt veel fake-informatie verspreid, bewust of onbewust. Toch wil ik beslist niet elke doorgave afdoen als onzin. Tenslotte maken we vaak gebruik van mediums bij ons werk met de Akaija en hebben we ongelooflijk veel inzichten en uitstekende hulp van hen gehad. Zonder hen zou het Akaija-project nooit zover gekomen zijn!
Maar die fotonengordel… Zou dat hetzelfde kunnen zijn als wat Ben Davidson noemt: the Galactic Current Sheet? Daarmee bedoelt hij de steeds terugkerende energiegolven die zich vanuit het centrum van de Melkweg spiraalsgewijs naar buiten bewegen. Wat doen die golven?
We zijn op een aantal bijzondere plekken op Aarde geweest die met de Akaija verbonden zijn: Paaseiland, de Angkor-tempels in Cambodja, Aneityum in de Stille Zuidzee, Kaapverdië. De Grote Piramide in Egypte hopen we nog te kunnen bezoeken. Alleen Kaapverdië maakt geen deel uit van de Gekantelde Evenaar, maar maakte vermoedelijk ooit wel deel uit van Atlantis. Ze liggen het dichtstbij het verdwenen rode eiland midden op de oude kaart van Piri Reis dat er wel op lijkt te liggen.
Al die locaties zijn verbonden met of maakten deel uit van ofwel een verloren continent in de Stille Zuidzee (Hiva, Lemurië) ofwel in de Atlantische Oceaan (Atlantis), en steeds opnieuw komt er een gebeurtenis van ruim 12.000 jaar geleden ter sprake. De tempels van Angkor verwijzen naar een sterrenstand van ruim 12.000 jaar geleden. De piramides in Egypte verwijzen andere sterren, maar ook daar komt die tijdsindicatie van ruim 12.000 jaar in beeld. De oorspronkelijke beelden van Paaseiland tonen sporen van dezelfde megalithische bouwwijze die je veel terugvindt op de Gekantelde Evenaar. Zulke bouwwerken kunnen we in deze tijd niet namaken, laat staan uitdenken. Ze worden toegeschreven aan een oude beschaving die deze blokken met ongeëvenaarde kennis van kosmische en geometrische verhoudingen maakten, waarbij vormkracht een grote rol speelt. Ik zag een boeiende animatie-documentaire waarin gesuggereerd wordt dat die enorme en complexe megalithische blokken niet werden uitgehakt en versleept, hetgeen schier onmogelijk is, maar dat ze werden gemaakt door gesteente te smelten en in de juiste vorm te gieten. Daarbij zou gebruik gemaakt zijn van grote lenzen om zonlicht te bundelen. Bezoek voor deze documentaire: https://www.youtube.com/watch?v=KMAtkjy_YK4.
Hoe dan ook, steeds opnieuw wordt er verwezen naar 12.000 jaar geleden. Atlantis verging vermoedelijk voor het laatst ook zo’n 12.000 jaar geleden.
Terugkomend op Ben Davidson… Hij is de drijvende kracht achter de website Suspicious Observers (suspiciousObservers.org), met bijna 600.000 argwanende (suspicious) waarnemers (observers) die dagelijks updates over de actuele zonne-activiteit ontvangen. De Zon heeft een aantal cycli van verhoogde activiteit en de meest bekende daarvan is de zonnevlekkencyclus van 11 jaar. Die cyclus gaat op dit moment weer richting een maximum en zal over een jaar of twee weer in intensiteit afnemen.
Bijna onbekend is een veel langere zonnecyclus van zo’n… hmmm :-)… 12.000 jaar. De Zon reageert daarbij op een energiegolf vanuit het Galactisch Centrum, het hart van ons Melkwegstelsel. Iedereen kent die twee grote spiralen die vanuit het hart van een melkwegstelsel naar buiten bewegen. Dat is een proces van miljarden jaren. Vergelijkbaar met deze spiralen die uit sterren bestaan, bewegen zich veel snellere energiegolven (lichtgolven?) met een afstand van zo’n 12.000 jaar naar buiten. Elke ster in de Melkweg wordt door die golven steeds opnieuw overspoeld.. Sterren reageren daarop, worden actiever en gaan meer energie uitzenden. Je zou deze golven kunnen beschouwen als een kosmische ademhaling met periodes van verhoogde licht-intensiteit. Het is als een drijvende kracht in het universum, het hoort bij de Schepping. Dan krijgt de term ‘fotonengordel’ waar ik altijd wat moeite mee heb gehad, ineens toch meer betekenis, want fotonen zijn lichtdeeltjes. Alle leven reageert daarop, geen ontkomen aan.
Die cyclus van 12.000 jaar loopt nu op z’n het eind en staat op het punt zich te herhalen (binnen enkele tientallen jaren). Dat kan gepaard gaan met klimatologische veranderingen op Aarde, waarmee tegelijk gezegd is de klimaatsverandering waar zoveel over te doen is, feitelijk een andere verklaring behoeft en dus ook om andere maatregelen vraagt dan nu wordt verkondigd in de media. Hoe dit alles precies zal uitpakken?
De Invloed van Licht
Tom Kenyon (tomkenyon.com/entering-the-solar-storms) is een van de mediums die we – uiteraard altijd met een slag om de arm – serieus nemen. Hij channelt de Hathors. Ook zij spreken in meerdere doorgaves over de effecten van zonnestormen op Aarde. Maar zij zien die als een verhoogde Lichtinput op Aarde, een transformerende kracht waar alle leven op reageert.
Wat vaak gezegd wordt is dat wat er nu op Aarde gebeurt (de Coronacrisis, nu ook de Oekrainecrisis, en alle onthullingen over grootschalige misstanden, waar maar geen einde aan lijkt te komen) te maken heeft met die galactische golf van lichtenergie die de Aarde al langere tijd beïnvloedt. Die golf is al vele jaren aan het opbouwen. Het lijkt alsof de mensheid op haar grondvesten trilt. Dingen die eeuwenlang in het donker verborgen bleven komen in de schijnwerpers van het Licht. Daardoor lijkt alles nog veel erger te worden, omdat we ons er bewust van worden, maar eigenlijk is het een helingsproces. Eerst moet een ontsteking bewust gemaakt worden, aan het licht komen. Dan kun je naar de oorzaak zoeken, maatregelen nemen, en tenslotte kan het lichaam van gifstoffen gereinigd worden. Zolang de ontsteking verborgen is, blijft die giftige stoffen aanmaken en is het dweilen met de kraan open.
Wat er nu aan het daglicht komt is een schok voor iedereen die het begint te zien… beseffend hoezeer we ons er al die tijd door hebben laten misleiden. De meeste mensen zullen die schok nog moeten ondergaan, de een heeft daar meer tijd voor nodig dan de ander, want het is niet gering om te durven zien wat er gaande is. Maar als die schok eenmaal verwerkt is, is er werk aan de winkel om op een doortastende, rechtvaardige manier schoonmaak te houden.
De Aarde heeft een electro-magnetisch energieveld dat opgewekt wordt vanuit haar kern. Behalve een echte Noordpool en Zuidpool zijn er ook een magnetische Noord- en Zuidpool. Zo’n 150 jaar geleden zijn die beide magnetische polen begonnen zich te verplaatsen. De Noordpool lag in Canada, maar heeft zich nu verplaatst tot voorbij de echte Noordpool en beweegt richting Rusland. De verwachting is hij nog verder zuidelijk zal bewegen, tot aan Indonesië aan toe. De magnetische Zuidpool heeft Antarctica verlaten en beweegt zich ook richting Indonesië. Hoe dichter ze bij elkaar komen, hoe zwakker het aardmagnetisch energieveld wordt. Dat betekent dat de Aarde meer invloed van de Zon zal ondervinden dan anders.
Nu stellen we met de Akaija dat dit instrument jouw persoonlijke energieveld versterkt. “Het maakt de kleuren van je aura wakker,” zegt de gids van medium Loes van Loon. Eigenlijk wordt jouw eigen energiesysteem gevoed met meer Licht. Na 17 jaar onderzoek en tienduizenden Akaija’s te hebben verspreid zien we steeds opnieuw dat dat klopt. Doordat je aura helderder en dus sterker wordt gaat die je beter beschermen tegen b.v. straling. Hij voorkomt ook dat je een electronen-spin-inversie oploopt, een omkering van je energieveld, dat een gevolg is van een combinatie van een zwak eigen energieveld in combinatie met een sterk extern electro-magnetisch energieveld, b.v. een stralingsbron.
Dat lijkt allemaal verdacht veel op wat de Zon met Aarde lijkt te doen!
Misschien herinner je je nog een vorige nieuwsbrief waarin we schreven over Biogeometry, een wetenschap die gebruikt maakt van vormkracht om leefomgevingen (woonkamers, gebouwen en zelfs hele dorpen) te harmoniseren. Die wetenschap heeft zich bewezen als zeer effectief om b.v. mensen te beschermen tegen de negatieve effecten van aardstralen om maar iets te noemen. Deze wetenschap richt zich niet op het blokkeren of neutraliseren van aardstralen, maar op het harmoniseren ervan. Harmoniseren betekent dat je de kwaliteit van de energie verhoogt. Als enkele spelers in een orkest niet hun best doen, dan gaan ze dissonante klanken produceren. Dan worden ze door de dirigent tot de orde geroepen. De dirigent bewaakt de harmonie.
Biogeometry geeft de know-how en de tools om een leefomgeving weer in harmonie te brengen. Het gaat zó ver dat, mits goed toegepast, een aardstraal die eerst slecht was voor mensen na harmonisatie zelfs prettig is om in te verblijven. De principes van Biogeometry berusten o.a. op vormkracht, op resonantie met het Grote Geheel, waarbij verhoudingen en cruciale rol spelen. Heilige Geometrie is daar een onderdeel van, maar Biogeometry is veel meer dan dat. De ontdekker van Biogeometry, dr. Ibrahim Karim, is erin geslaagd om met deze kennis twee Zwitserse, door straling geplaagde dorpen in hun geheel te harmoniseren. De mensen en zelfs de dieren reageerden hier uitstekend op.
Megalithische bouwwerken herken je aan het gebruik van mega-grote bouwblokken waarbij er geen één hetzelfde is, ze passen vrijwel naadloos in elkaar. Je herkent die bouwwerken ook aan de toepassing van de principes van Biogeometry. Er is bij die bouwwerken altijd sprake van krachtplaatsen, van uitlijning op de sterren, van veelvuldige toepassing van de Phi-ratio, van uiterste precisie met bijzondere maten die duiden op een uiterst intelligent groter plan volgens welke zo’n bouwwerk gemaakt is. De enorme massa en de onregelmatige vormen maken zulke bouwwerken extreem sterk en aardbevingsbestendig. Ze overleven de tijd, alsof ze daarvoor gemaakt werden.
Onze wellicht wat ver-reikende gedachte is dat wat de Akaija in het klein voor een mens doet, in het groot gedaan werd door een netwerk van megalithische bouwwerken met in elk geval 5 ankerpunten op de Gekantelde Evenaar, die notabene precies samenvallen met de lijnen van de Akaija-Iloa! Een zeer geavanceerd project, ontworpen door een hele oude beschaving met, zo denken wij, als doel o.a. het energieveld van de Aarde op een kunstmatige manier versterken, door ons te verbinden met de Kosmos, gebruikmakend dezelfde principes die Biogeometry herontdekt en onderzoekt.
Enkele vragen die mij al jaren bezighouden en waar ik antwoorden op probeer te vinden zijn deze:
Zou het echt zo kunnen zijn dat de megalithische bouwwerken tot doel hadden grote gebieden te harmoniseren?
Hadden ze de functie om de Aarde als geheel te harmoniseren?
Kan het zijn dat de potentieel gevaarlijke rauwe energie van de Zon in geharmoniseerde vorm aangewend werd ten bate van de mensheid?
Rauwe energie is meestal gevaarlijk, zoals overvloedige regenval gevaarlijk kan zijn. Maar als je met kennis van zaken zorgt voor voldoende bossen die het regenwater lang genoeg vasthouden, en dat water vervolgens gedoseerd over de akkers laat stromen, zul je overvloedige oogsten kunnen binnenhalen. Je kunt ook de vergelijking maken met Judo, waarbij de energie van de tegenstander gebruikt wordt in jouw voordeel. Nu is de Zon beslist niet onze tegenstander, zoals ook de zee niet onze vijand is, maar je moet wel weten hoe je ermee omgaat.
Dr. Karim deed hetzelfde met straling van zendmasten voor een heel dorp. Die kennis kan ook grootschalig ingezet worden, maar om dat voor elkaar te krijgen moeten veel mensen gaan samenwerken.
Als onze gedachten hierover kloppen is het de vraag hoe groot die beschermende invloed was en wat er na al die tijd nu nog aan werking over is. Elektrische apparatuur wordt er nu in elk geval niet door beschermd, want op 1 september 1859 vielen over heel Europa en Noord-Amerika telegraaflijnen uit door een zonnestorm. De Zon vertoonde op dat moment hele grote zonnevlekken waarvan er tenminste één een flinke Aarde-gerichte eruptie opwekte. Het poollicht, aurora’s waren toen tot bij de Evenaar waarneembaar. Het werd later de Carrington-Event genoemd. Er waren toen nog geen computers, datacommunicatie en elektriciteitsnetwerken, dus erg rampzalig was dit destijds niet. Maar wat zouden gevolgen nu zijn?
Samenwerking… is dat niet altijd de basis om grote problemen aan te kunnen? Als mensen zich bezighouden met dat waar ze het beste in zijn, waar ze als ziel voor gekozen hebben om op Aarde mee aan de slag te gaan, en die kennis en vermogens met elkaar delen, dan zouden er binnen hele korte tijd enorme veranderingen kunnen plaatsvinden.
Maar dan zullen mensen zich eerst bewust moeten worden van dat wat hun zielsopdracht belemmert. En daar zorgt de energie vanuit het Galactisch Centrum voor. De huidige crisissen zouden daarbij zelfs de eye-openers kunnen zijn om dat bewustzijn te helpen doen opwekken. Dit besef kan ons helpen onze angst voor te toekomst te overwinnen en ons te richten op hoe we als een surfer de golven van de zee kunnen gebruiken in ons voordeel.
Wij zien die samenwerking nu al op gang komen, niet alleen binnen Apeldoorn, maar ook daarbuiten.
Kiezen voor Vrije Keuze op de Two Roads
De Akaija versterkt je energieveld door je te verbinden met de energie van Wij. Hij brengt daardoor Licht in jouw energiesysteem. Maar je zult altijd nog zelf keuzes moeten maken. Hij maakt die keuzes niet voor je. Hij kan je niet in een hogere trilling brengen als je die trilling niet al in je hebt. Hij beschermt je tot op zekere hoogte wel voor beperkende invloeden die jou proberen af te scheiden van Wij. Afgescheiden zijn van het Geheel maakt kwetsbaar, eenzaam en angstig. De Romeinen wisten dat ook en gebruikten ‘verdeel en heers’ als oorlogstactiek. De onzichtbare machthebbers van nu weten dat ook.
Door je aan die Verbinding te herinneren, helpt de Akaija jou je weer met Wij, met het Licht te verbinden, waardoor meer Licht in jouw energieveld kan instromen. Daardoor ontstaat er een veilige lichtbubbel waarin je je beter beschermd voelt, meer op jezelf en tegelijk meer verbonden. Juist daardoor wordt het maken van keuzes makkelijker, want je voelt je veiliger.
De Akaija helpt je zo ook om onder ogen te zien wat je deed, ook als dat minder mooi was, zodat je jezelf kunt helen. In feite is dat wat ik hierboven over mezelf heb geschreven een voorbeeld daarvan. Dat verdriet maakte zich al jaren kenbaar, maar ik kon er maar niet achter komen waardoor het veroorzaakt werd. De keuze die me letterlijk als vraag werd voorgelegd bij medium Lut van de Velde was of ik de mogelijke heftige consequenties van het openen van mijn celgeheugen wilde accepteren. Daarna kon het in m’n bewustzijn gebracht worden en daardoor kreeg ik de mogelijkheid te helen, of daar in elk geval een begin mee te maken.
In deze tijd van crisis worden alle mensen geconfronteerd met keuzes die ze nooit eerder op zo’n grote schaal hebben hoeven maken. En wat kies je dan, terwijl je amper weet wie of wat je kunt vertrouwen en wat er daarna op je af zal komen?
Wat je zou kunnen doen is jouw keuzeproces bewust te ondersteunen door voor jezelf uit te spreken wat je wilt kunnen doen. Uiteraard willen we allemaal ‘de goede’ keuzes maken… mag ik aannemen :-). Maar of ze ’de goede’ zijn weet je meestal pas achteraf. Wat je vooraf wel kunt doen is om daarbij om Hulp te vragen. Dat kun je op allerlei manieren doen en in allerlei omstandigheden, waneer je je voor lastige keuzes geplaatst ziet. Maak daarvoor even pas op de plaats in je eindeloze gedachtenstroom en geef voor jezelf (en dus ook voor je gids) duidelijk aan dat je je ogen wilt openen om zo goed mogelijk te kunnen kiezen. Dan krijg je alle hulp die je nodig hebt. Later komt dan het moment waar je besluit om daadwerkelijk te kiezen naar links of naar rechts te gaan.
Wat je dan eigenlijk doet is wat de Indianen noemen het bewandelen van de Two Roads, dat in feite het medicijnwiel is. Nog een andere naam voor Two Roads is… Zonnekruis !
Verticaal zie je de goede Rode Weg, de weg naar het Licht. Dwars daarop loopt de donkere, gevaarlijke weg. Waar beide wegen samenkomen is een heilige plaats. Daar verblijft de Red Stone of Power… dat is je Hart.
Als je alleen op de veilige rode weg blijft zul je in de verte het Licht zien, maar er niet dichterbij komen. Daarvoor zul je ook de donkere weg moeten bewandelen, en die weg zal je uitdagen, en je zou kunnen vallen. Het is jouw weg hier op Aarde.
De manier om die weg goed te bewandelen is door je altijd te blijven verbinden met je Hart.
Dat doe je – bijvoorbeeld – door Hulp van je gids in te roepen. Of van God. Of van Allah. Of… vanuit het Licht. Of… van elkaar… Samen.
Opmerking: Voor meer informatie over de Two Roads bezoek je de website van onze vriendin Eliza White Buffalo: elizawhitebuffalo.com.
Natuurlijk zou je ook voor alleen rijkdom en macht kunnen gaan, maar dan zul je je waarschijnlijk niet verbinden met je Hart en zal je weg worden bepaald door deze energieën. Kies je daarvoor?
Ik denk dat wát je uiteindelijk ook kiest – Ga ik naar links of naar rechts? Zeg ik ja of nee? Doe ik dit of doe ik dat? – niet werkelijk van belang is zolang je intentie goed is. Je intentie gaat vooraf aan je keuze. Fysiek zijn er uiteraard gevolgen. Dan is het belangrijk hoe je omgaat met die gevolgen. Neem je verantwoording, ook als je daar bij nader inzien spijt van krijgt? Dan is de kans groot dat je boos zult worden, op jezelf of op een ander. Dat is niet erg, dat is gewoon een emotie die bij het mens-zijn hoort. Maar wat doe je daarna met die boosheid? Voed je hem? Projecteer je die op een ander? Of mogelijk op je zelf?
Of is je intentie die boosheid los te laten en ga je op zoek naar wat nu je opties zijn? Misschien heb je iets fout gedaan en ben je gevallen. Maar na een val kun je weer opstaan en kijken waardoor je struikelde. Daar leer je van en kun je je weg vervolgen met meer wijsheid en inzicht. Zo groei je in bewustzijn.
Blijf je echter boos en ga je anderen de schuld geven van jouw val zonder je eigen rol daarin te erkennen, dan kom je terecht in een situatie die vaak ‘de slachtofferrol’ genoemd wordt. Dan ben je tijdelijk niet te bereiken. Dat is precies wat ik destijds in Atlantis deed… ik wilde er een eind aan maken en weigerde me nog aan te sluiten bij… En ik liet alles en iedereen voor wat het was. Out of Order. Nou ja… Marianne bereikte me tenslotte en voorkwam zelfmoord.
Korte aanvulling (april 2022, in blauwe tekst): Omdat ik tijdens het schrijven van deze tekst veel oude energieën vanuit Atlantis heb gereactiveerd komt er steeds meer aan de oppervlakte. Marianne behandelde mij met haar apparaat en onderdeel van die behandeling is het uitzoeken wat de oorzaak is dat de meridianen van bepaalde organen uit balans zijn. In dit geval hield dat verband met plotselinge vreemde oogklachten. Marianne gaat dan meten op de organen die energetisch van invloed op de ogen zijn. Vaak is een bepaald homeopathisch middel voldoende om een of meerdere organen weer terug in balans te brengen. Dat middel geeft het lichaam dan de instructie wat het moet doen om zichzelf te genezen.
Bij mij waren enkele organen die energetisch verbonden zijn met m’n ogen, fors uit balans, iets wat ze zo nooit eerder had gemeten. Kennelijk heeft het schrijven van dit artikel dingen omhoog gehaald waar ik op gereageerd heb. In dit geval konden we de meridianen van deze organen niet met homeopathische frequenties in balans brengen. Maar al pratende en zoekende ontdekten we wel iets anders…
Wat we ontdekken, dat ik nu gedetailleerder kn benoemen Is dat ik in Atlantis al langere tijd op de hoogte was van zeer duistere dingen die er gaande waren, die onder andere verband hielden met een grootschalig misbruik van mensen, zelfs van kinderen. Ik deed er zelf niet aan mee, maar ik wist er wel van. Maar… ik hield m’n mond. Kennelijk werd er een punt bereikt dat dit zulke grote vormen aannam dat ik niet langer wilde zwijgen en m’n mond opendeed, of dat ik dreigde dat te gaan doen. Toen werd ik tactisch uitgeschakeld en ik trok me terug. Maar…. toen was het al veel te laat.
Bijna precies hetzelfde is wat ik nu wereldwijd zie gebeuren: talloze regeringsleiders en andere vooraanstaande mensen weten wat er gebeurt, dat aan het volk niet verteld wordt. Het raakt me al sinds het begin van de Coronacrisis dat er zo ontzettend veel mensen wereldwijd betrokken zijn bij dit zeer duistere… complot… Dat is echt het juiste woord hiervoor. Die mensen zijn misschien heel erg naïef, maar waarschijnlijker is dat ze zijn omgekocht of dat ze worden bedreigd. Vooral die laatsten bevinden zich in een uiterst moeilijk dilemma want als ze hun mond opendoen… wat roepen ze dan over zichzelf af? Of over hun familie? Wat zijn, als je je in hun schoenen zou bevinden, dan je opties? Waar kies je voor?
Mijn vermoeden is dat als ze eindelijk beginnen te beseffen dat dit verraad aan het volk elk voorstellingsvermogen te boven gaat, waarbij zelfs de voorbije wereldoorlogen verbleken, dat veel van deze mensen dan alsnog hun mond open zullen doen of dat ze zich terugtrekken. Misschien is dat te laat, misschien is dat op tijd… wie zal het zeggen?
Wat ik bedoel te zeggen is dat ik me een beetje in hun schoenen kan verplaatsen…Ik stond er zelf ook in… Toen!
Het duurde 12.000 jaar voordat ik dit probleem op deze manier eindelijk onder ogen kon zien. Dat het zo lang duurde komt omdat er nu pas weer vergelijkbare omstandigheden zijn Er leven wederom heel veel mensen wereldwijd, er is heel veel technologische kennis, maar er is ook veel kennis van spiritualiteit die nu snel herontdekt wordt. Er is de mogelijkheid om snel over de hele wereld te reizen om onderzoek te doen, en we kunnen in no-time met mensen over de hele wereld communiceren. Het Licht vanuit het Galactisch Centrum overspoelt nu opnieuw de wereld, er zijn 12.000 jaar voorbij. Zeldzame kansen. Nu is de tijd!
Ik zou me kunnen voorstellen dat mensen in allerlei vooraanstaande posities, die nu hetzelfde doen als ik destijds in Atlantis deed, misschien wel weer 12.000 jaar moeten wachten voordat zo’n mogelijkheid als deze zich opnieuw aandient om zulke sprongen in de evolutie te maken. Ik zou niet graag in hun schoenen staan. Misschien waren wij destijds allemaal toen nog jong, gretig en overmoedig. Maar nu kunnen we toepassen wat we sindsdien geleerd hebben.
Mijn gedacht is ‘eens maar nooit weer… die fout wil ik nooit meer maken.’
Of het me gaat lukken?
Geen idee.Maar ik ga ervoor.
Wij gaan ervoor.
Wat we nu met de Akaija doen is een geweldig geschenk van Boven om iets goed te maken dat ik in Atlantis naliet te doen… ervoor gaan. De Akaija heeft een vergelijkbaar effect op hele kleine schaal als destijds de enorme Klimaattorens op het energieveld van de hele planeet hadden. Dus eigenlijk doen we nu hetzelfde werk als toen, maar niet vanuit een ivoren toren. Nu bevinden we ons tussen de mensen, staan we op gelijke voet. We willen helpen… door onderzoek te doen, te vertellen wat we ontdekken, inzichten met jou te delen, en hulpmiddelen aan te reiken, mee te werken aan een Lichtere Wereld. Jou ondanks alles een hart onder de riem te steken in deze moeilijke tijd, die tegelijk ook zoveel mogelijkheden biedt. En al doende helen we tegelijk ook onszelf.
Waar ga jij voor?
Wat kies jij?
In Liefde,
Wim Roskam
Marianne Agterdenbos
Akaija & Art
Add Comment