Welkom bij Akaija & Art

Samenvatting lezing tijdens de Akaija-dag in juni 2023

Hieronder kun je het hele Akaija-verhaal zoals we dat tijdens de Akaijadag hebben verteld lezen, in verschillende delen.
Deel 1 – Welkomstwoord door Debbie en een videoverslag over het eiland Aneityum
Deel 2 – Focus op het tweede ankerpunt: Angkor Wat in Cambodja
Deel 3 – Focus op het vierde ankerpunt, Kaapverdië, dat in verband staat met Atlantis.
Deel 4 – wordt nog aan gewerkt.
Deel 5 – moet ik nog aan beginnen. De reden dat het zolang duurt heeft met een oogprobleem te maken waar ik (Wim) in het najaar 3x voor geopereerd moest worden.

Samenvatting van de Akaija-dag juni 2023

Op 10 juni 2023 hebben we de Akaija-dag georganiseerd voor een groep van ± 50 mensen. Het doel van was om iedereen die ooit met de Akaija in contact is gekomen te vertellen over alles dat we tot nu toe hebben ontdekt, om verslag te doen van onze Akaija-reizen, en daarmee proberen een antwoord te geven op deze vraag…

Welke boodschap hebben we ontvangen met de Akaija?

Ook wilden we iedereen kennis laten maken met de wereld van het mediumschap, want mediums hebben van meet af aan een grote rol gespeeld in het Akaija-project. Medium Loes van Loon en medium Grada Kessens hebben de aanwezigen kennis laten maken met hun werk en daar zijn we ze heel dankbaar voor.

Ter voorbereiding moest al het materiaal één samenhangend verhaal worden dat in hooguit 2,5 uur getoond en verteld kon worden. Nu we alles op een rij hebben zien we de link met de kritieke situatie waarin de wereld zich nu bevindt. Die situatie lijkt een echo te zijn van een hele oude, Altantische tijd waarin de Zon een grote rol speelde. Dat is nu weer het geval, en dan praten we niet over de klimaatcrisis. Wat er destijds is gebeurd, voor zover we daar inzicht in hebben, lijkt veel op wat er nu gaande is. Het is alsof de geschiedenis zich herhaalt. Kunnen we daar nu ons voordeel mee doen?

De Akaija begon als een mooi symbool, een bijzondere boodschap van Linda aan Wim over de grens van Leven en Dood heen, maar gaande de jaren bleek dat er veel meer verteld werd. Steeds weer ontdekten we als bij toeval nieuwe informatie die perfect aansloot bij wat we al wisten, en dat proces gaat nog steeds door, maar het is nu wel de tijd om verslag te doen. Het gekke is… ditzelfde deden we lang geleden, in Atlantis ook al. Alleen ging er toen iets mis.

Krijgen we nu een herkansing?

Om dit ingewikkelde verhaal goed te kunnen begrijpen is het belangrijk eerst de achtergronden te kennen, bij het begin te beginnen. Dat doen we met deze nieuwsbrief. In de volgende nieuwsbrieven borduren we hierop voort en soms verwijzen we terug om het overzicht te behouden. We noemen deze serie van nieuwsbrieven ‘Akaija for Gaia’. Hier volgt het eerste deel. Scrol naar beneden en je komt het volgende deel vanzelf tegen.

Akaija for Gaia – 1 – Aneityum, Vanuatu

Welkomstwoord door Debbie

We begonnen deze (zeer geslaagde) dag met een kort welkom van Debbie die op Long Island nabij New York woont. Debbie is onze vriendin die Akaija & Art in de USA vertegenwoordigt nadat ze aan den lijve ondervonden had hoe haar leven veranderd is sinds ze een Akaija is gaan dragen. Zij had hier dolgraag bij willen zijn, maar dat was helaas niet mogelijk.

Van Akaija tot Akaija-Iloa &

de Gekantelde Evenaar van de Oudheid

Dit is een animatie die laat zien hoe uit de enkelvoudige Akaija (dat is elke normale of bold Akaija) een dubbele Akaija of Akaija-Iloa ontstaat. Juist de Akaija-Iloa laat zien hoe dit symbool verbonden is met een ring van eeuwenoude bouwwerken rondom de Aarde, die ook wel de Gekantelde Evenaar van de Oudheid genoemd wordt. Deze bouwwerken onderscheiden zich doordat ze gemaakt zijn met behulp van hele grote stenen die bijna naadloos op en in elkaar passen. Het zijn megalitische bouwwerken… bouwwerken gemaakt van mega-grote stenen (lithos), stenen die vaak zo groot zijn dat onze moderne beschaving ze (nog) niet kan namaken.

De vraag is: Waarom zou je bouwwerken maken van zulke enorme, onhandelbare stenen?

Impressies van het eiland Aneityum

In de derde en laatste video van deze nieuwsbrief maak je kennis met het eiland Aneityum (republiek Vanuatu), dat precies op de Gekantelde Evenaar van de Oudheid ligt, maar dat zelf weer een uitzondering op de regel is, want er zijn geen megalithische bouwwerken te vinden, niet méér in elk geval.

Dit eiland is de aanzet tot het Akaija-verhaal, omdat de naam ‘Akaija’ (die door Linda werd doorgegeven vanuit Spirit) daar gebruikt wordt als woord voor ‘Wij allemaal’. Maar toen we in 2011 ontdekten dat Aneityum niet alleen de oorsprong is van de naam Akaija, maar dat het ook nog eens precies op de Gekantelde Evenaar ligt, exact halverwege de Grote Piramide en het tempelcomplex Angkor in Cambodja… was dat voor ons meer dan genoeg reden om het eiland zelf te bezoeken.

De video lijkt bijna een vakantie-impressie, maar vergis je niet… We zijn elf dagen doorlopend in gesprek geweest met Ruben, de storyteller en tevens holy man van het eiland en daardoor kregen we inzicht in haar geschiedenis en in de tradities. Ruben vertelde dat Aneityum van origine een zonne-cultus is, waarbij de Zon een centrale plaats inneemt in de tradities.

Toen we in Port Vila (op het hoofdeiland van Vanuatu met de internationale luchthaven) geland waren werden we opgewacht door Alfred Bani, een regeringsmedewerker. Vanuatu bestaat uit 80 eilanden, maar ‘toevallig’ waren 3 van zijn broers getrouwd met vrouwen van Aneityum. Hij regelde een ontmoeting met de community van Aneityum die in Port Vila verbleef (voor studie, boodschappen, ziekenhuisbezoek, etc). Tijdens die ontmoeting (op een straathoek voor een karaokebar ? ) werd door het schoolhoofd van de primary school op Aneityum gebeld met het eiland om te regelen dat wij naast de school in een guesthouse onderbracht werden. Dit was deels om ons te helpen, maar ook omdat ons verhaal te belangrijk was en niet op het eiland a.h.w. een eigen lev en mocht gaan leiden. En… we zouden ontvangen worden door Ruben. Hij moest ons ‘uithoren’, zodat ons verhaal op waarde geschat kon worden.

Aldus geschiedde… Ruben wachtte ons op en begeleidde ons naar de guesthouse, sloot achter ons de deur en vroeg: “Waarom zijn jullie hier?”

Dat hij de deur sloot hoort bij de ‘kastom’ of traditie, om geen verstoringen op het eiland te veroorzaken met dit verhaal. Er moest wel degelijk door de mensen van Aneityum over gepraat worden, maar… op de juiste manier: via het bestuurssysteem!

Dat bestuurssysteem is een voorbeeld van echte democratie.

Ruben legde uit dat als er iets belangrijks is waarover alle mensen van Aneityum moeten beslissen, dan gaat degene die dit inbrengt (in dit geval Ruben omdat hij daar opdracht had gekregen) naar een van de twee ‘paramount chiefs’ (dat zijn de opperchiefs, die van regio 1 (van ondergaande zon) en regio 6 (van de opkomende zon).

Daarna overleggen zij eerst met elkaar alvorens het voor te leggen aan de subchiefs (van regio’s 2, 3, 4 en 5). De subchiefs leggen het vervolgens voor aan de districtshoofden, en die leggen het weer weer aan de subdistrictshoofden, etc… tot aan de familiehoofden aan toe. Het aantal stappen kan groter of kleiner zijn afhankelijk van het aantal inwoners op dat moment.

Op dat moment kan er binnen de families overlegd worden: Wat willen we hiermee?

Als de families bij elkaar geweest zijn wordt het antwoord teruggekoppeld naar de familiehoofden, (sub)districtshoofden en (sub)chiefs en de beslissing van het volk wordt daarna bekend gemaakt.

Ruben legde en-passant uit dat als een chief zich niet aan de regels houdt (b.v. door uit eigenbelang te handelen), de mensen hem kunnen corrigeren. Hij kan zich dan b.v. niet lekker gaan voelen en de mensen zullen hem vragen hoe dat zo komt. Maar voordat iemand überhaupt een chief kan worden moet hij eerst bewijzen aan het volk dat hij het waard is. Vroeger was het zelfs zo dat als een aanstaande chief alle (ook geheime) kennis had en toch niet door de tests heen kwam (dat wil zeggen: door de mand viel), hij onmiddellijk gedood werd. Zo kon een foute chief de verworven kennis en

Dit democratische proces (eigenlijk een volksreferendum) neemt normaal weken in beslag, maar omdat wij maar 11 dagen zouden blijven werd het versneld, en op de laatste dag werd het antwoord gegeven. Al die tijd mochten wij er met niemand over praten.

Let nu even op de plattegrond van het bestuurssysteem (government system) van Aneityum. De verbindingen (de zwarte lijnen) tussen de verschillende regio’s (elke regio heeft een aparte taak voor het eiland) vormen samen een symbool, dat wij kennen als het zodiac-teken voor Vissen.

Wat het zo bijzonder maakt is dat dit teken ook gevormd wordt door de lijnen van de Akaija-Iloa rondom de Aarde over het eiland Aneityum !!! In de taal van Aneityum betekent Numu: Vis. Maar in de diepere betekenis van de taal betekent het: Leven.

De Dogon in Afrika, wiens grondgebied ook op de Gekantelde Evenaar ligt, kennen het woord Nommo. Die Nommo’s zijn de visachtige wezens die vanuit de sterren kwamen en leven op Aarde brachten.

Al met al zijn er teveel ‘toevalligheden’ om te negeren.

Hier komt de video van Aneityum…

Akaija for Gaia – 2 – Angkor Wat

Deel 2 van het verslag van ons Akaija-onderzoek om te proberen een antwoord te geven op deze vraag:

Welke boodschap hebben we ontvangen met de Akaija?

Geografie van Prehistorische Sites

Deze video gaat over het onderzoek van Jim Alison, gemaakt een wiskundeleraar: Mal Cockburn. De video is wat gedateerd, getuige de slecht-sprekende (en soms niezende) Powerpoint schildpad, maar het was deze video die ik in 2011 ontdekte waarin voor het eerst het eiland Anatom genoemd werd in combinatie met de Gekantelde Evenaar.

Ik kon m’n oren niet geloven. “Ligt uitgerekend Anatom precies op deze lijn? Exact halverwege Angkor Wat en Paaseiland? Er zijn honderdduizenden eilanden! Hoezo Anatom?”
Ik twijfelde nog even… Is Anatom hetzelfde eiland als Aneityum?
Maar er was geen twijfel.
Het eiland waar Akaija betekent ‘Wij allemaal’ is een van de 5 bijzondere locaties op deze ring van prehistoriche sites.

Openbaringen van de Piramides

Over Jacques Grimault’s (veel oudere) onderzoek is in 2012 een uitstekende documentaire verschenen met de titel “La Révélation des Pyramides” door filmdirector Patrice Pouillard.

In deze boeiende en zeer professionele documentaire wordt gesproken over de ‘Gekantelde Evenaar van de Oudheid’.
Duur: 1:41 uur.
Zoekwoorden: Revelation of the Pyramids Pooyard
Website: https://lrdp.info.
Voor de Nederlands ondertitelde versie kun je ons een email sturen: atelier@akaija.com.

De voor het Akaija-verhaal belangrijkste fragmenten heb ik hieronder in een video van een enkele minuten samengevat.

De Akaija-Iloa als Cambodjaanse Nieuwjaarsster?

We ontdekten nog iets bijzonders… Onze B&B eigenaars wisten uiteraard van ons Akaija-onderzoek en zij vertelden ons op een dag:

“Jullie moeten gaan midgetgolven!”
“Midgetgolven!?”
“Jazeker! De eigenaar is Mr. Tee Tam. Hij weet alles van Angkor en hij kent alle tourguides.”

Mr. Tee hoorde ons verhaal aan, maar hij zag eerst geen connectie tussen de Akaija en Angkor Wat. Maar toen ik naarstig op zoek ging in m’n laptop op zoek naar iets om hem te laten zien, zei hij ineens: “Wacht wacht, maar dat symbool ken ik wel!” Hij wees naar een afbeelding van de vijfpuntige ster in een cirkel, een pentagram.

Wat blijkt nu… het hele jaar zul je dit symbool in Cambodja nergens tegenkomen, behalve… rondom het Cambodjaanse Nieuwjaar dat ergens half april plaatsvindt. Alleen dan kun je overal miljoenen handgemaakte verlichte 5-puntige sterren zien: op straat en in alle huizen.

Behalve weten wáár je moet zoeken, moet je dus ook weten wannéér je moet zoeken. We waren een maand te vroeg, maar we zagen de eerste sterren al verschijnen, als decoratie boven de straten.

Mr. Tee legde uit dat deze 5-puntige sterren in een sierlijke ring symbool staan voor de connectie van de huizen/mensen hier op Aarde en de sterren.

Cambodja – Angkor Wat – 2e ankerpunt

Samudra Manthan

Het Karnen van de Oceaan van Melk

Ons bezoek aan Angkor Wat in Cambodja leverde interessante inzichten op, waarbij een 80 meter lang reliëf met de bijzondere naam ‘Samudra Manthan’ uit het Sanskriet een centrale rol speelt. Dit reliëf verbeeldt een epos uit het Vedische geschrift ‘De Mahabharata’.

Samudra Manthan verbeeldt zo op het oog een ‘touwtrek-wedstrijd’. De strijdende partijen zijn de goden en de demonen. Het is echter geen touw waaraan ze trekken, maar een naga, een slang. Die slang is in het midden rond een rots gewikkeld die drijft op de rug van de avatar van Vishnu, een schildpad, in een oceaan van melk. Vishnu houdt de goden en de demonen in balans. Doordat de goden en demonen de slang tijdens de strijd heen en weer trekken draait de rots heen en weer en zo ontstaat er boter in de oceaan van melk.

Maar alles is symbolisch. In feite gaat het om Amrita, het levenselixer.

Voor degenen onder jullie die de film Avatar 2 gezien hebben… ook daarin wordt Amrita genoemd… de levensvloeistof van een enorm zeewezen, dat wordt afgetapt uit de hersenen nadat zij op gruwelijke werd omgebracht, een confronterende scene. Maar de waarde van Amrita moge duidelijk zijn… dit is iets heel bijzonders.

Nog terwijl we in Cambodja en Thailand waren ben ik begonnen die epos te bestuderen vanuit ons perspectief waarin geloof in oude beschavingen, reïncarnatie en inspiratie vanuit de Lichtwereld een grote rol spelen. We waren totaal niet bekend met het Hindoeïsme en misschien geeft dat een bijzondere invalshoek, want het artikel dat ik hierover geschreven heb wordt tot onze verbazing bijna dagelijks door academici uit het hele Verre Oosten gelezen.

Mocht je het artikel ‘Samudra Manthan’ willen lezen dan kun je het hier vinden.

Al schrijvende besefte ik dat dit verhaal helemaal past in het Akaija-verhaal, maar ook totaal verbonden ist met een ander sieraad/tool waartoe ik geïnspireerd werd: Two Roads.

Two Roads symboliseert de essentie van alle religieuze kruizen in de wereld, maar ook van het Indiaanse Medicijnwiel, dat eigenlijk ook een kruis is.

Tijdens ons leven op Aarde bewandelen we de Two Roads, twee wegen. De verticale weg is de ‘goede rode weg’, de weg naar het Licht. Maar… om vooruit te komen op die weg zul je de horizontale weg, de ‘donkere en gevaarlijke weg’ moeten bewandelen. Dat is de weg van de dualiteit, het nemen van beslissingen en je verantwoording daarvoor nemen.

Daarbij word je heen en weer getrokken tussen voors en tegens. Wat is je intentie? Wat wil je bereiken? Wil je rijk en beroemd worden of wil je gelukkig en gezond zijn, om maar een voorbeeld te noemen. Wil je wraak of wil je vergeven? Luister je naar donkere of naar lichte stemmen?

In het centrum, waar beide wegen samenkomen, bevindt zich een rode steen. Dat is de Red Stone of Power… je Hart. Het advies is om altijd verbonden te blijven met je Hart, zeker als je keuzes moet maken. Maar zelfs als je dat niet doet en je gevallen bent en weer moet opstaan zul je groeien in bewustzijn.

Hier op Aarde bevinden we ons allemaal op die donkere weg, niemand ontkomt aan het maken van keuzes.

De goden en demonen symboliseren de invloeden op je keuzes. De afgelopen jaren zullen velen onder ons gemerkt hebben dat demonen zich voor kunnen doen alsof het goden zijn als we ons hebben laten verblinden door valse berichten. Wat is nu werkelijk misinformatie?

Dat onderscheid kunnen maken is razend moeilijk. Leren kiezen vanuit vrijheid is een lang en moeilijk proces waar we ons hele leven, zo niet al onze incarnaties, mee bezig zijn om meester te worden. Dat is het bewandelen van de Two Roads, de weg naar het Licht.

Bekijk hieronder de video die we maakten over het 2e ankerpunt van de Gekantelde Evenaar: de Angkor-tempels in Cambodja.

Akaija for Gaia – 3 – Kaapverdië en Atlantis

Deel 2 van het verslag van ons Akaija-onderzoek om te proberen een antwoord te geven op deze vraag:

Welke boodschap hebben we ontvangen met de Akaija?

Het heeft een paar maanden geduurd voordat we verder konden gaan met de verslagen van onze reizen naar de ankerpunten van de Akaija-ring rondom de wereld, ook wel de Gekantelde Evenaar van de Oudheid genoemd.

De reden is dat ik (Wim) in augustus een spoed-netvliessoperatie moest ondergaan. Marianne had vorig jaar, op de terugreis van de reis naar het laatste ankerpunt (de Grote Piramide) ook al een oogprobleem gehad: een bacteriële infectie. Bij mij leek alles goed te zijn gegaan, maar tijdens onze vakantie in de Alpen was er toch een nieuwe spoedoperatie nodig, ditmaal in Zwitserland.

Ervan uitgaande dat zulke lichamelijke problemen een verhaal te vertellen hebben vroegen we ons af wat deze oogproblemen ons wilden vertellen. “Kunnen we of willen we iets niet zien?” was de eerste vraag die bij ons opkwam, maar misschien betekent het wel heel iets anders. Een uitspraak in een boek over Germaanse Geneeskunde geeft een interessante visie: “Bij netvliesloslating is het conflict opgelost. Mocht er nog sprake zijn van recidiverende gevolgen dan is de affirnatie: Ik ben veilig.”

Of die uitleg correct is of niet laat ik in het midden, maar wat beslist klopt is dat ik al ruim 35 jaar last had van een wekelijks terugkerende hooikoorts-achtige klacht waar reguliere noch alternatieve middelen tegen opgewassen waren. En gek als het kllinkt, maar dat ‘conflict’ heeft alles te maken met deze reis naar Kaapverdië, en zelfs met de volgende reis naar Paaseiland.

Maar laat ik beginnen met iets dat we op internet ontdekten: Een ongewone satellietbaan die zou kunnen verklaren waarom de Gekantelde Evenaar van de Oudheid onder een hoek van ± 31º t.o.v. de normale Evenaar loopt.

Een ongewone satellietbaan om de Aarde

Roger R. Gilbertson doet tijdens een ‘Ted Talk’ verslag van wat hij nog maar enkele jaren geleden ontdekt heeft. Iedereen kent de satellietschotels om buitenlandse TV-zenders op te vangen. Die satellieten zijn ‘geostationair’, d.w.z. ze bevinden zich altijd boven dezelfde plek op Aarde en daarom kun je je satellietschotel daarop afstemmen. Zulke satellieten bevinden zich alleen boven de Evenaar op een hoogte van ± 36.000 km en ze draaien in 24 uur met de Aarde mee, en bevinden zich dus de helft van de tijd in het donker en de andere helft in het zonlicht.

Roger Gilbertson ontdekte dat het mogelijk is om een geostationaire satelliet ergens anders dan boven de evenaar te positioneren. Hij ontdekte een satellietbaan die ± 31º gekanteld is t.o.v. de normale evenaar, maar met een omlooptijd 48 i.p.v. 24 uur. Die baan bevindt zich op veel grotere hoogte en daardoor bevindt elk punt van die baan zich altijd in het zonlicht! Roger vroeg mensen bij de NASA om zijn berekeningen te checken en die mensen waren verbaasd dat dit nooit eerder was ontdekt.

Die overeenkomst met de Gekantelde Evenaar kan haast geen toeval zijn en de logische vraag is nu: Maakten de megalithische bouwers misschien gebruik van satellieten? En wat is het voordeel van die baan?

Roger geeft een antwoord. Omdat elk punt zich altijd in het zonlicht bevindt zou je grote spiegels in die baan kunt brengen, zodat je met die spiegels delen op de Aarde eronder permanent kunt verlichten. Dat zou verklaren waarom Jim Alison zegt dat de grootste culturele ontwikkelingen op Aarde zich voordeden in de zone die door de Gekantelde Evenaar bestreken wordt. Stel dat het leven dag en nacht door kan gaan omdat het altijd licht is, dan ontwikkelt een beschaving zich veel sneller. Je zou je kunnen afvragen of dat wenselijk is, want je beïnvloedt ook de hele natuur, en wie weet zelfs het klimaat :-). Maar dat is een ander thema.

Wat Roger niet noemde, maar dat ik nu toevoeg is het volgende…

Stel dat je het zonlicht niet alleen gebruikt voor extra daglicht, maar dat je sommige spiegels gebruikt om zonlicht te focussen, net zoals een brandglas, dan kun je enorme hoeveelheden energie opwekken. Je kunt er zelfs steen mee smelten. Je kunt dit zelf beoordelen door naar video’s te zoeken met: “melting stone with a fresnel lense”. Je zult verbaasd zijn hoe simpel het is om met een goedkope fresnel-lens van amper 1m x 1m binnen luttele seconden steen en staal te smelten. Als edelsmid kan ik je vertellen dat het smelten van meer dan een paar gram zilver veel energie en tijd kost.

Zelfs een klein brandglas kan brand veroorzaken en dit gaat om enorme spiegels, die dus ook als gerichte energiewapen ingezet kunnen worden. Maar positief gebruikt wordt het met deze ontdekking aannemelijker dat de megalitische bouwblokken niet uitgehakt hoeven te zijn, maar dat ze misschien gegoten werden in grote mallen. Dan hoef je alleen hanteerbare steenbrokken of gruis te vervoeren. En het naadloos aansluiten van de blokken is dan kinderspel, want je giet het volgende blok gewoon tegen de reeds afgekoelde blokken aan.

Kaapverdië en Piri Reis

Hieronder zie je een stukje van de Gekantelde Evenaar tussen Zuid Amerika en Afrika. Links een kopie van Google Earth en rechts zie je een hele oude kaart van de Turkse admiraal en kartograaf Piri Reis. Piri Reis leefde in de tijd van Columbus die Amerika ontdekt zou hebben, maar de Indianen waren hem voor.

De rode pijl wijst naar Kaapverdië. Het rode eiland op de kaart van Piri Reis bevindt zich zo’n 2000 km ten Westen van Kaapverdië, maar deze hele regio zou ooit deel hebben uitgemaakt van het verdwenen continent of eilandenrijk Atlantis.

Atlantische Regressie

We hadden nooit verwacht dat Atlantis weleens met de Akaija verbonden zou kunnen zijn, dus het overviel ons nogal toen we aanwijzingen in die richting kregen. Om dat uit te leggen kom ik er niet omheen je een persoonlijk verhaal te vertellen. Ik heb dat hieronder heel summier samengevat, maar mocht je het hele verhaal willen lezen, bezoek dan deze pagina. Ik kan je nu al vertellen dat het opgenomen zal worden in m’n volgende boek ‘Finding Nasja’.

Samengevat…. Ruim 35 jaar had ik last van wekelijks terugkerende, heftige hooikoorts-achtige klachten: een loopneus en eindeloos niezen. Regulier noch alternatief vonden we een oplossing, totdat we medium Lut van de Velde hierover benaderden.

Zij kreeg door dat dit samenhangt met een incarnatie in de eindtijd van Atlantis waarin ik als ziener iets gezien of ontdekt had dat zó confronterend was dat, toen ik dit meldde, ik publiekelijk vreselijk vernederd en uitgelachen werd, zo traumatisch dat ik er een eind aan vilde maken. Marianne, die toen ook leefde, voorkwam dat gelukkig, maar het trauma was daarmee niet voorbij.

Dat trauma uitte zich in dit leven als een onbestemd verdriet in de vorm van een loopneus. Om dat uit te werken werd me een middel voorgeschreven om het ‘celgeheugen’ te re-activeren. En dat werkte! Zodra ik dit midden ging gebruiken verdwenen de klachten als sneeuw voor de zon, onvoorstelbaar!

Maar om dat trauma werkelijk te helen werd me geadviseerd een regressie-sessie te ondergaan om zelf te kijken wat er toen gebeurd was. Dat deden Marianne en ik samen bij een regressie-therapeute en daaruit kwam een beeld naar voren waarvan ik niet wil beweren dit precies klopt, maar er zit wel degelijk een kern van waarheid in. 

Samenvatting van deze regressie in combinatie met Lut’s doorgave.

Ik werkte in de eindtijd van Atlantis als ‘afstemmer’ van een van de vijf zeer hoge klimaattorens. Dat werk vereiste een intuïtieve vaardigheid om met grote energieën om te kunnen gaan. Om die gave te versterken droeg ik een grote rode robijn op m’n voorhoofd. Daarmee was ik een ‘ziener’, een functie met veel aanzien en verant-woordelijkheid. En het moet gezegd worden: daar stond ik me op voor.

Samen met andere zieners ontdekte ik dat er sprake was van verraad, van een poging tot overname van de torens om deze voor duistere doeleinden in te zetten. Toen ik dat meldde werden we voor schut gezet, vernederd en te schande gemaakt voor het volk. Mijn steen werd afgepakt.

Je zou de vergelijking kunnen maken met de klokkenluiders van nu, zoals artsen die ondanks immense druk hun beroepseed trouw blijven, die hun patiënten willen helpen, en dat desnoods ten koste van zichzelf doen, en die de misstanden naar buiten brengen. Daardoor verliezen ze hun licensies en velen van hen worden nu publiekelijk aan de schandpaal genageld: monddood gemaakt.

Ik was door die vernedering zo gekwetst dat ik er een eind aan wilde maken, net zoals anderen dat reeds gedaan hadden. Marianne, in de functie van witvrouw, een bijzondere priesteressenklasse, voorkwam dat. In haar vrije tijd zocht zij naar mensen zoals ik om ze over te halen hun werk weer op te pakken. Ze voorkwam weliswaar dat ik zelfmoord pleegde, maar met mijn zienersgave en mijn werk wilde ik niets meer te maken hebben. Niet lang daarna verdween Atlantis onder golven…

Ik overleefde de ramp en ik hielp totaal getraumatiseerde mensen uit zee halen met een zwevend luchtschip. Dat reddingswerk maakte me bewust van wat ik niet had gedaan… Ik had niets gedaan om te helpen deze onvoorstelbare ramp te voorkomen, die ontstaan was kosmische invloeden, waarin de Zon vermoedelijk de hoofdrol speelde, in combinatie met grootschalig menselijk falen en doelbewust misbruik van machtige technologie.

Waarschijnlijk was voorkomen sowieso onmogelijk geweest, maar ik ben ervan overtuigd dat die uiterst krachtige torens de loop van de gebeurtenissen wel degelijk hadden kunnen beïnvloeden als ze goed afgestemd waren gebleven. Zelf als ze een klein verschil hadden kunnen mkane zouden veel meer mensen het overleefd hebben en was er misschien zelfs iets van de Atlantische kennis bewaard gebleven.

Dat ‘niets te hebben gedaan’ toen de nood het hoogst was draag ik als een schuldgevoel met me mee. Of dat terecht is of niet maakt niet uit, maar zo ligt het vermoedelijk in m’n ‘celgeheugen’ opgeslagen. Vandaar het verdriet, de loopneus.

Waarvoor ik via Lut gewaarschuwd werd is dat het bewust-maken of her-activeren van oud celgeheugen heftige gevolgen kan hebben. Maar welke dat konden zijn werd er niet bij verteld. Ik dacht aan fysieke klachten, emotionele processen, etc. Maar er vergingen maanden, een half jaar zelfs, en ik merkte niets. Wel bleven de loopneusdagen weg. Prima toch!

Tot zover de samenvatting.

Dit is waarmee in de maanden voordat we naar Kaapverdië gingen geconfronteerd werden. Totaal onvoorbereid kregen we dit verhaal bij Lut te horen toen we haar bezochten ter voorbereiding van de reis naar het 4e ankerpunt. Jim Alison had gesuggereerd dat Kaapverdië vermoedelijk ooit onderdeel van het Atlantische continent of eilandenrijk was geweest, maar dat we daar zelf op zo’n bij betrokken zouden kunnen zijn geweest overviel ons nogal. Maar die ‘heftige effecten’ waar Lut ons voor gewaarschuwd had, daar hadden we gelukkig geen last van gehad.

Dan stel ik voor dat je nu de video bekijkt die we over onze reis naar Kaapverdië gemaakt hebben. En… we laten je ook alvast een stukje zien van onze reis naar Paaseiland. Nog niet over Paaseiland zelf, maar wel wat er tijdens diezelfde reis in Chili gebeurde.

Tolkien’s Lord of Rings speelt in Atlantis

Het zou me verbazen als je nog nooit van Tolkien en The Lord of the Rings gehoord hebt. Ik denk dat jullie allemaal deze films weleens gezien heeft.

Marianne en ik zijn gek op fantasy-verhalen en uiteraard hebben we deze films meer dan eens gezien. We hebben zelfs de Extended Version van de DVD’s in huis. Deze videobox bevat langere dan de in de bioscoop getoonde films, maar bovendien bonus DVD’s met filmateriaal van de opnames, de set, de complexe decors en de enorme op schaal en soms levensgroot gemaakte gebouwen. Om maar te zwijgen van de 3D-effecten.

Uiteraard worden Tolkien en zijn levenswerk uitgebreid besproken. Wat hij nagelaten heeft is een onvoorstelbare schat aan notities, verslagen en boeken waar hij zijn hele leven aan gewerkt heeft.

Wat we nooit hadden verwacht te zullen horen is dat tijdens deze ‘achter de schermen’ opnamen verteld wordt dat Tolkien z’n hele leven bezig is geweest om herinneringen van zijn incarnatie(s) in Atlantis op te schrijven. Als ik het niet zou hebben horen vertellen door de makers van deze geweldige filmtrilogie, zou ik het niet hebben geloofd. De mensen die de scripts hebben geschreven hebben Tolkien’s werk tot in detail bestudeerd alvorens ze in staat waren zo’n script te schrijven.

De legende van Atlantis wordt zo steeds geloofwaardiger.

Kijk hieronder naar een paar fragmenten uit de Special Features van de bonus DVD’s van de Lord of the Rings.