Interessant is dat het schilderij om te beginnen werd opgezet in knalrode kleuren. Ik vroeg me toen af of dit met agressie, woede of frustratie te maken had. Dat kon ik me niet voorstellen bij deze vrouw. Langzaam echter veranderde deze rode kleur en werd steeds etherischer, tenslotte overgaand in violette nuances. Toen begreep ik dat dit kennelijk de bedoeling was. Rood is niet hetzelfde als boosheid. Dat is slechts één aspect ervan, een uiting van onvermogen. Ik vermoed dat het veeleer te maken heeft met kracht, oerkracht, vanuit de basis, vanuit de Aarde. Het is een fundamentele energie. De wijze waarop je deze energie gebruikt bepaalt dan hoe het zich uit. Woede? Dezelfde kracht kun je ook gebruiken om andere mensen te helpen. En ik ben ervan overtuigd dat dat geldt voor de helderziende vrouw voor wie dit schilderij gemaakt werd.
