Er zit dus een belangrijk verschil tussen deze precies dezelfde zinnetjes. En zo is het met vele woorden. Hoe weet je nu zonder enige twijfel dat de ander precies begrijpt wat jij voelt, dat je op de een of andere manier probeert te communiceren.

In 2002 had ik een eenheids-ervaring met mijn kort daarvoor overleden vriendin Linda, een ervaring die m’n hele leven heeft veranderd. Je kunt daarover lezen in mijn boek ‘Kiezen voor Vrije Keuze – Lady of the Rings.’ Tijdens dat contact was er sprake van Universele Communicatie. Dat is geen taal en zelfs geen telepathie, maar is communicatie-vanuit-één-zijn. Als jij iets wilt zeggen dat vanuit jouw gevoel komt, dan is het vaak lastig om daar de juiste woorden bij te vinden. Je hoopt dan maar dat de ander begrijpt wat je bedoelt te zeggen, en ter ondersteuning gebruik je bovendien gebaren en speel je de dynamiek en de timing in je stem. Soms is dat allemaal niet genoeg en word je verkeerd begrepen. Jijzelf weet precies wat je voelt! Of misschien zelfs dat nog niet eens als het nieuw voor je is. Hoe dan ook, je hebt moeite met het vinden van de juiste woorden, want hoe druk je een gevoel uit in woorden?

Tijdens dat nachtelijke contact wist ik niet meer wie van ons ‘ik’ was. Was ‘ik’ op dat moment ‘Linda’ of was ik ‘Wim’? Stelde ‘ik’ een vraag? Of stelde ‘Linda’ die vraag? Het antwoord was er tegelijk met de vraag, zonder tijdverlies. Was dat ‘Linda’s’ antwoord of ‘mijn’ antwoord? Waar ‘ik’ in elk geval geen enkele twijfel over had was of ‘wij’ elkaar verkeerd begrepen. ‘Wij’ begrepen elkaar feilloos! Zoals je ziet plaats ik woorden als ‘ik’, ‘mijn’ en ‘Linda’ hier tussen aanhalingstekens, want we weren op dat moment één, er was geen onderscheid tussen ‘zij’ en ‘mij’. Wel lastig was het toen ik nadien in woorden probeerde op te schrijven wat ik zojuist beleefd had. Op het moment zelf wist ‘ik’.

Als jij zoekt naar de juiste woorden, weet jij exact wat je probeert te zeggen. Als jij en ik één zijn, dan is het alsof wij samen ‘ik’ zijn. Dan weet ‘ik’ (en dus ‘jij’) precies wat wij (als ik) willen zeggen. Er is dan geen twijfel meer.

Na die ervaring schreef ik op wat me zojuist overkomen was en tijdens het schrijven besefte ik dat ik nog steeds met Linda verbonden was. Eén van de dingen die ik ervoer is dat er geen enkele twijfel was over of we ‘elkaar’ wel of niet goed begrepen. Want ‘ik’ was het zelf die de vraag stelde en ook het antwoord werd door mij/ons/wij feilloos begrepen. Ook ons ‘weten’ was één op dat moment.

Leg dát nu maar eens uit aan iemand anders die net als iedereen hier op Aarde in de dualiteit leeft… in de veronderstelling dat wij allemaal van elkaar afgescheiden zijn. Hoe leg je een ‘eenheidservaring’ uit aan iemand die dat nooit bewust heeft ervaren?

Zo is het met heel veel woorden. We hebben in Nederland een zeer beperkte woordenschat en bovendien er zijn er nog alle censurerende invloeden die de vrijheid van informatie belemmeren. Dáárom heb ik op deze website Wim’s Woordenboek aangemaakt. Dat zijn woorden die makkelijk verkeerd uitgelegd kunnen worden en ik wil graag dat jij mij zo goed mogelijk begrijpt, omdat zo ongeveer alles dat ik schrijf vanuit m’n gevoel komt.

De betekenis die ik aan deze woorden geef hoeft echter niet de Universele Waarheid te zijn. Het is de betekenis zoals ik die eraan geef. Maar die diepere betekenis vraagt uitleg en die kan ik niet in de tekst zelf verwerken zonder de vloeiende stroom van het verhaal of van het artikel te verstoren. Vandaar dat ik ze apart in een eigen woordenboek heb verwerkt, voor een betere communicatie.

Als je je probeert af te stemmen op wat ik probeer te vertellen, dan zul je dat beter of eerder begrijpen. Met je Hart begrijp je me precies, want vanuit ons Hart zijn wij allemaal één. Iedereen is anders, iedere één heeft zijn of haar eigen kwaliteiten en samen zijn we één.