Ik word er doodmoe van

We hebben nu van verschillende mensen gehoord dat ze heel erg moe van de Akaija werden vanaf het moment dat ze ermee in aanraking kwamen. Een hele vriendelijke, maar zeer hardwerkende vrouw die zich nooit ziek meldde, vertelde aan de telefoon zelfs dat ze de Akaija een week om had gehad en gedurende die week behalve werken niets anders had gedaan dan slapen en zelfs overdag moeite had haar ogen op te houden. Ze was voor het eerst in haar leven zelfs een dag thuis gebleven. Ze heeft de Akaija na die week dan ook weer afgedaan, ze was het zat en wilde zich niet de wet voor laten schrijven door zo’n stukkie metaal.

Wat ons bij navraag opvalt is dat al deze mensen een zeer hectisch bestaan leiden, vaak verantwoordelijke functies hebben en niet snel geneigd zijn tijd voor zichzelf uit te trekken.

Dit effect van de Akaija heeft te maken met harmonisering. In Rusland wordt de Akaija een harmonisator genoemd, zo leerden we. De energiebanen worden door de Akaija geopend, hersteld, versterkt, etc. Vergelijk het maar met een bloedvatensysteem. Mensen met dichtgeslibde energiebanen hebben weinig energie. Door het dragen van de Akaija zullen ze merken dat ze meer energie krijgen. Als mensen echter teveel van zichzelf eisen en niet willen luisteren naar wat hun lichaam van hen vraagt, zetten ze hun energiebanen wat verder open en kunnen dan nog lange tijd op pure wilskracht doorgaan. Dit is echter een vorm van roofbouw en veroorzaakt op termijn veranderingen in de energiebanen. De Akaija herstelt deze energiebanen weer. Die mensen zullen merken dat ze om te beginnen veel slaap nodig hebben, soms zelfs extreem veel.

Wil je dat niet dan kunnen we alleen maar zeggen: Ga geen Akaija dragen.

Overigens is de hierboven genoemde vrouw enkele weken na dat telefoongesprek gedurende een maand uit de running geweest. Burn-out. Maar gelukkig was ze al een beetje gewaarschuwd.