Hannah en oma Gonnie, zilveren Akaija
Hannah is een van die kinderen van wie je je afvraagt ‘wie voedt hier nu eigenlijk wie op?’
Toen zij de Akaija om de hals van haar oma in België zag hangen werd haar aandacht daar onmiddelijk naar toe getrokken en ze wist ook gelijk wat het was en zei: “Bolleke wol.” Kennelijk heeft ze bij haar moeder gezien dat niet elke trui uit de winkel hoeft te komen, maar dat je ze ook zelf kunt breien. Haar oma moest grinniken om Hannah’s mooi gevonden benaming, maar verbeterde haar en zei: “Nee, dat is een Akaija”.
Hannah dacht hier anders over en hield vol: “Bolleke wol”.
Tja… wat moet je hier nu mee? Een eindeloze discussie uit de weg gaande gaf oma Gonnie toe: “Je hebt gelijk, maar het is ook een Akaija.”
Nu was Hannah ook bereid wat toe te geven en sinds dat moment noemt ze dit sieraad: “Bolleke-wol-ook-Akaija”.
