Gerrit, zilveren Akaija
Gerrit beschrijft dat tijdens de eerste keer dat hij de Akaija vasthield, het heel erg heet werd in zijn handen. Hij vergelijkt het met ‘je hand boven een kaarsvlam houden’.
Later is hij een Akaija gaan dragen en dit is wat hij ruim een week later vertelt:
“Ik heb ongeveer hetzelfde ondervonden als Toos: ik dacht dat ik weer ‘doordraaide’. Al een paar dagen was ik doodmoe en last van ‘pijntjes’, maar toch voel ik me nu heel happy/rustig. Vreemd… Ik heb, ondanks superslaapsessies in de tijd dat ik wakker ben, enorm veel energie. Ofwel e.e.a. contrasteert nogal met elkaar en daar zal ik misschien aan moeten wennen. We blijven ‘m voorlopig trouw in ons borstzakje houden en wachten af…”
Hij beschrijft dat hij nogal een nachtbraker is die liever overdag slaapt en ‘s nachts werkt, maar dat het erop lijkt dat de Akaija hem een natuurlijker dag- en nachtritme probeert op te leggen. “Ik doe dit al 15 jaar!” zegt hij. “En dan komt zo’n klein sieraad me vertellen dat ik anders moet gaan slapen. I’m not amused!” (Maar met een glimlach).
Gerrit is een vriend van Wim (de maker) en Marianne, maar overleed helaas in 2014. Hij is ook degene wiens zilveren Akaija door en door geel is geworden. We hebben dit met eigen ogen gezien en met slijpen geconstateerd dat het niet slechts om de buitenkant ging. We vermoeden dat het o.a. te maken had met intensief medicijngebruik.
